Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
(1643)–Anton van Bourgoingne, Petrus Gheschier–
Auteursrechtvrij
[pagina 254]
| |
Waerheydt.
| |
[pagina 255]
| |
VVaerheydt.
Wie met Venus soet bestreken,
Is naer wilde min gheweken,
Moet met wijsheydt oversien
VVat dees Prente wilt bedien.
Om niet meer te zijn ghevanghen
Door oneerbaer hoere-wanghen,
En sijn voeten t'houden kuys
Van vrouw-Venus dertel huys:
Siet al wat hier wordt bekeken,
Schijnt in't stil aen ons te spreken,
VVat dat doet onsuyverheydt,
En waer henen dat-se leydt.
VVant sy wordt alhier gheleken
By de klim en haer ghebreken,
Die oock wat-se vindt oft erft
Door haer liefde gansch bederft.
Klim en kan gheen koude krancken,
Klim is altijdt groen van rancken;
Klim is seer jeughdigh kruyt
Dat oock in den winter spruyt.
Vuyle lust, oneerlijck minnen
Is ghedurigh groen van sinnen,
VVinter, Somer, alle dagh,
Verght de vuyle liefde slagh.
| |
[pagina 256]
| |
Daerom liefde wordt gheschildert
Als een kindt in lust verwildert,
Sonder rimpels in het vel,
Altijdt even groen en fel.
Klim is seere schoon van blaren
En uytwendigh fraey van hayren,
Maer inwendigh vuyl, en rot,
En de kruyden tot een spot.
Soo een Hoere schoon van ooghen,
Fris en lustigh in haer tooghen,
Schijnt van buyten schoon te zijn,
Maer steeckt binnen vol fenijn.
Sy weet door haere moeye rocken
Ionghe wuepen aen te locken;
Maer daer onder schuylt een nest.
Dat besmet is met de pest.
'T Is den poel vol vremde pocken,
Vol van stanck ghelijck de bocken;
'T is een zee van alle quaet,
Die gheen vuyligheydt en haet.
VVilt ghy dit wat naerder leeren,
Schudt het lichaem uyt sijn cleeren,
En ghy sult een lichaem sien
Dat een schroom biedt aen de lien.
Hier af kan den Spaegniaert spreken
Die vrouw Venus heeft onsteken;
| |
[pagina 257]
| |
En den Fransman weet oock wel,
VVat een Hoer heeft voor een vel.
Klim die wetet al te grijpen,
Klim die wetet al te nijpen,
En 't en schijnt niet in't beghin
Dat de klim heeft kruymen in,
Soo ist met onsuyver lusten
Die ons noyt en laeten rusten,
En al gaense stille voort,
Klampen straf nochtans aen boort.
VVant sy weten ons te vanghen
En noch tot der doot te pranghen;
Iae verquisten al het goet
En noch tot der doot te pranghen;
Iae verquisten al het goet
Dat ons Godt almachtigh doet.
Hier af veel gheroep te maken
Met twee opgheblase kaken,
VVaer in't middel van het licht
'T edel Sonne-strael verlicht.
VVant wy sein dit alle daghe,
VVat dat doet die vuyle plaghe;
VVat dat doet onkuysschen brandt
In de steden, en op't landt.
Al wat Godt ons heeft ghegheven
Hier beneden om te leven,
Soo wel dat het vleesch bestaet,
Als dat onsen gheest aengaet,
| |
[pagina 258]
| |
VVordt door vuylen lust verslonden:
Lust verdoet ons Vaders gronden,
Lust berooft ons rijcke cas,
Lust ver-ydelt ons als glas.
Lust doet goet om prijs verquisten,
Lust veroorsaeckt alle twisten;
Lust die brenghet al te niet
Dat de Reden ons ghebiet.
Lust ver-armt oock gansche rijcken,
Soo Antonius doet blijcken
Die door eene vrouw ghevat,
Brocht om hals een grooten schat.
Lust die neemt ons eer en name,
Lust die baert een quaede fame;
Lust en past op gheen ghebodt,
Lust maeckt alle menschen sot.
Lust heeft Salomon doen falen,
Lust heeft Sampson oock doen dwalen;
Lust heeft menigh edel Heldt
Als een slave neer-ghevelt.
Lust heeft Hercules verwonnen,
En sijn cracht soo uyt ghesponnen,
Dat die monsters had ghedoodt,
Viel in schandelijcke noodt.
Lust heeft oock Iupijn ghedreven
Tot een vuyl ontuchtigh leven,
| |
[pagina 259]
| |
Dat hy dul van Venus vier
VVierdt ghelijck een wilden stier.
Hyphis met de lust bevanghen
Heeft sy-selven op-ghehanhen,
En Leander van de Ree
Wierp sy-selven in de zee.
Duysent dierghelijcke stucken
Soud' ick met de penne drucken,
En noch duysent van dien slagh,
Dat sulcks toeliet desen dagh.
Maer dit dient voor al gheweten,
En noch dagh noch nacht vergheten,
Dat den lust de siele doodt,
En in d'helsche pijne stoot.
VVie met vuylen lust bevanghen
Naer vrouw-Venus heeft verlanghen,
En ontrent vrouw-Venus sit,
En haer als Goddin aenbidt,
Die sal licht sijn siel besmetten
In't verachten van Godts wetten;
Die sal om 'k en weet niet wat,
Vechten, kijven in de Stadt.
En sijn even-mensch bedrieghen,
Oock in sijnen handel lieghen,
Selden naer de kercke gaen,
Godt en ouders weder-staen;
| |
[pagina 260]
| |
Die sal 'twoordt van Godt verachten,
Die sal doodt-slaen, en vercrachten,
Die sal ergher als fenijn
Over al een peste zijn;
Die sal alle sonden soecken,
En sy-selven oock vervloecken,
En soo vallen onverwacht
In des duyvels helsche macht.
Soo dat dus oneerlijck minnen
Is een plaghe voor de sinnen,
Is een helle voor den gheest,
Is het voedsel van een beest;
Is een roover voor de landen,
Is een moorder aen de stranden,
Is een grouwel, is een cruys,
Is een duyvel in het huys.
Al wie datse compt te grijpen
Salse totter doodt toe nijpen,
En waer datse neemt verblijf,
Doodt-se, moordt-se, ziel en lijf.
|
|
