Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 110]

Een gheestelijck liedeken
op den thoon, Van bedructe hertekens,...

Vierige hertekens wilt u verblyden
Die in een Clooster ghesloten zyt,
Verheucht altsamen in Jesus lyden
In desen bedroefden benauden tyt.

Ghij hebt dat beste deel vercoren,

Costi dit alle wel versinnen:
Naer uwen bruygom wilt altyt hooren,
En wilt hem hertelijck beminnen.

Syn goddelijke graci sal hij u geven,

Sijn inspraeke inden gheest van binnen,
Ende naemaels zyn eewich leven,
Wildi u selven hier verwinnen.

Daeromme leert lyden ende strijden,

Hier beneden int aertsche dal,
Ghij sult varen sonder vermyden
Daer die blyschap eewich duren sal.

O Heer hoe goet eest u aenhangen,

Hoe lieffelyck eest by u te zyn,
Naer u staet alle myn verlangen,
Vervult doch die begeerten myn.

Der werelt vreucht compt hast ten inde

Sy sluyt in haer veel bitterheyt,
Och die dit altyt wel versinde,
Hij en soude niet wesen soo haest verleyt.

O Heere hoe soet zyt ghij den genen

Die u met alder herten minnen,
En die van swerelts lust hen spenen
Met al hen crachten en vijf zinnen.

Wilt doch altsamen proeven

Hoe zoet dat uwen bruydegom is,
Soo en suldi u niet haest bedroeven,
Maer aertsche saeken achten als mis.

U gaeven zyn my veel te cleene,

[p. 111]

 

Gheeft my u selven mijn eenich lief,

 

Ghij zyt alleen heer die ick meene

 

Mijnder zielen troost, myns herten gerief.

 

Die dit gheestelyck Liedeken dichte,

 

Zy vant haer selven van deuchden bloot

 

Bidt Godt dat hij haer herte verlichte,

 

Ende haer bystae in haeren noot.

 

 

 

F I N I S .