Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 54]

Een geestelijck liedeken
op den thoon, Ghij bedructe hertekens wat moet ghij lyden.

Heer wilt my helpen ic ben gevallen
Zonder u gracie en can ick niet op gestaen:
Van my selven en vermach ic niet met allen
U oogen der genaden wilt op my slaen.

Godt zeyt.

Mensche ick heb aenhoort u kermen
Betrout vast op myn gracie,
Op synen tyt sal ick u ontfermen,
Ick ben met u in tribulatie.

De Mensche.

Heere ick ghevoele ende bevroede
In myn pyne tot deser spatie,
Dat uwen stock ende u roede
My zyn een groote consolatie.

Godt zeyt.

Peyst toch mensche in uwen zinne,
Nu ghy in pyne ende lyden zyt,
Dat ick castye die ick beminne,
Op dat zij naemaels souden zijn verblyt.

De Mensche.

Wilt mijnen val Heere ende pijne
Mingen met u lijden ende bitter doot.
Mijnder zielen tot eender medecijne,
Vergiffenisse van mijn sonden groot.

Godt zeyt.

Mensche wilt hier al u lyden
Van mijnen handen in dancke ontfaen,
Zoo sal ick u vromelijck helpen strijden
Want ick can salven ende slaen.

[p. 55]

 

De Mensche.

 

Den geest is bereet om te verdragen,

 

Dat u Godtheyt my toesenden mach:

 

Maer mijn cranck vlees wilt altyt clagen

 

Het hadde des lydens gaerne een verdrach.

 

Godt zeyt.

 

Sijt ghedachtich mijn bitter lyden,

 

Dat ick heb geleden ter liefden van dy:

 

Zoo zuldi in u lyden u verblyden,

 

Ende gaerne lyden ter liefden van mij.

 

De Mensche.

 

O Heere myn ziele sal haer verheugen

 

In uwe woorden vol ghenaden soet.

 

Ick zal patientich zyn na myn vermeugen

 

In droefheyt, lyden en tegenspoet.

 

Godt zeyt.

 

Weest getroost in u alleynde,

 

Al claecht u lichaem ende croont:

 

Persevereert al totten eynde,

 

Zoo suldi naemaels worden ghecroont.