Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 41]

Een schoon liedeken vander deucht der gehoorsaemheyt,
op den toon: Mijn lief is my te nacht ontweken.

Door die doot heb ick verloren,
Myn herte van droefheyt quelt
Myn overhooft vuytvercoren
Daer my Godt hadde onder ghestelt.

Den vrydom is my gegeven

Die ick haete tot alder tyt,
Met zorgen zal ick leven
Tot dat ick mynen willen ben quyt.

Geen ziele en cander leven,

In diepe ootmoedicheyt,
Zy moet haer ierst begeven
Onder die gehoorsaemheyt.

O, gehoorsaemheyt deucht gepresen

Die voor offerhande gaet,
Ghy doet de Rebellie genesen
En verlaeten den wille quaet.

Waerom lyden wy nu plaegen

Van oirloghe en honger groot ?
Om dat tvolck nyet en wilde verdraegen
In deuchden hen overhoot.

Nyemant en lydt daer smerte

Noch en daelt inder hellen gloet,
Dan dat ombesneden herte,
Dat zynen boosen wille doet.

Gheen zekerder plaetse op aerden

Dan daer gehoorsaemheyt woont,
Alle deuchden doet zy aenvaerden
Die gebreken zy verschoont.

Geluckich is die stede

Daer gehoorsaemheyt domineert,
Daer is altyt peys ende vrede
Alle neeringhe daer floreert.

Als ons dit zal gebeuren

Groote gracie zalder geschien
Eenyegelyck zonder treuren
Moet zynen quaeden wille vlien.