Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 39]

Een ander gheestelyck liedeken,
op den toon Tsomers ende swinters even groen.

Devote ziele wilt u vermeyden
Int hoofken van Oliveten zoet,
En wilt doch daeruut niet scheyden,
Maer gaet by uwen bruydegom goet,
Ghy sult hem vinden liggen ter aerden
In zyn gebet met viericheyt groot,
Eer hy heeft willen den strydt aenveirden
Ende voor ons sterven die bitter doot.

Hoe bangich was zyn lieffelyck herte
Syn ziele bedroeft in grooter noot,
Want hy voorsach die groote smerte
dat cruyce en allen zyn lyden bloot,
Dwelck hy corts soude moeten draegen
Voor de sondaers boos en quaet,
Die hem niet en souden behagen,
Maer veel blyven obstinaet.

O alderliefste Bruydegom verheven
Ick bid u door u bloedich sweet,
Door uwen anxt, u schudden ende beven
Ende door u traenen heet,
Wilt myn cout herte ontsteken van binnen
Met uwer vieriger Liefden groot,
Dat ick myn sonden mach verwinnen
Ende u beminnen tot in myn doot.

Bidt voor die dit heeft ghescreven,
Ende diet selve heeft ghedicht,
Dat Godt haer wille zyn gracie geven
Inwendich door zyn Goddelyck licht,
Dat zyn bloedich lyden ende smerte,
Syn heylich leven ende deucht,
Soo mach gheprint zyn in haer herte
Dat zy vergete alle ydel vreucht.