Maele, Marcel van
Marcel Bertha François van Maele, Vlaams dichter, prozaïst en toneelschrijver (Brugge 10.4.1931). Van Maele zwierf lange tijd door een groot aantal landen en was enige tijd vrijwilliger bij de strijdkrachten van de VN in Korea. In 1956 vestigde hij zich in België waar hij telkens op verschillende adressen woonde. In datzelfde jaar debuteerde hij met gedichten in Soetja (1956), in 1957 gevolgd door de bundel Rood en groen.
Vanaf de oprichting van het experimentele tijdschrift Labris in 1962 was Van Maele enkele maanden mederedacteur en daarna nog medewerker aan Tafelronde.
Van Maele leidde een non-conformistisch bestaan dat hem bij herhaling in aanraking bracht met justitie en de psychiatrie. Die tegendraadse levenshouding spreekt ook uit zijn werk dat berust op zijn hang naar volstrekte individuele vrijheid en zijn strijd tegen de gevestigde orde. Dat leidt tot een afwijzing van elke logica en een pleidooi voor het associatieve denken. Die thematiek speelt een rol in zijn poëzie, maar ook in zijn proza. In zijn romans Kraamanijs (1966), Scherpschuttersfeest (1968) en Koreaanse vinken (1970) maakt hij gebruik van paradoxen en gedachtesprongen, waarbij beperkingen van tijd en plaats worden overschreden. Dat maakt het verloop in zijn romans onvoorspelbaar. Ook in zijn toneelstukken (Een zachtgroen bed vol bloed (1968), Revolutie (1969)) wordt geen logische traditionele ontwikkeling aangehouden. Van Maele is om zijn tegendraadsheid wel genoemd als behorend tot de groep ‘jonge wilden’ uit de jaren ’60 en ’70 of de ‘beat-generatie’.
Vanaf 1972 schrijft Van Maele nog voornamelijk poëzie. Daarin blijft zijn verzet tegen de maatschappelijke ordening een rol spelen, maar zijn taalexperimenten met semantische en syntactische structuren nemen af, mede door zijn toegenomen twijfel aan de zin van het schrijverschap en door het gebrek aan respons op zijn werk. Ironie en satire, vanaf het begin bestanddelen van zijn werk, gaan een steeds grotere rol spelen.
Steeds vaker wordt zijn werk alleen nog bibliofiel uitgegeven, zoals De stekelige dageraad of het blaffen van de angst (1980) en Bedreven in het feest der jaren (1981). In 2001 werden Van Maele’s gedichten verzameld in Krassen in wat was. Gedichten 1957-1999 door B. Vonck. In 2003 verscheen zijn roman Scherpschuttersfeest in een tekstuitgave van Erik Spinoy in de Vlaamse Bibliotheek (30).
Het werk van Van Maele werd in 1966 bekroond met de Dirk Martensprijs voor poëzie en in 1972 met de Arkprijs van het Vrije Woord.
Auteursrechtelijk beschermd