De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Walgrave, Aloïs

Vlaams dichter en prozaschrijver (Gent 9.2.1876-Brugge 28.2.1930). Volgde thomistische wijsbegeerte en klassieke filologie te Leuven en aan het groot seminarie te Mechelen. Was vanaf 1920 pastoor te Vollezele.

Hij probeerde het bijbeldrama te renoveren en was vooral bekend als dichter van religieuze en natuurpoëzie in de trant van Gezelle, voor wie hij een grote bewondering koesterde. Zijn studie Gedichtengroei (1914) en Het leven van Guido Gezelle, Vlaamschen priester en dichter (2 dln., 1923-1924), nog steeds de meest betrouwbare en gedetailleerde Gezellebiografie, getuigen daarvan.

Walgrave was medewerker van de bladen Dietsche Warande & Belfort en Jong Dietschland.

Werken:

Stille stonden (1905), p.; De blindgeborene (1907), evangeliespel; Noodkreet (1908), p.; Zingende snaren (1909), p.; Het spel van Onze-Lieve-Vrouw, of Maria's leven, 2 dln. (1910), mysteriespel; Vrede op aarde (1911), kerstspel; Jeugddroomen (1913), lekespel.

Literatuur:

J. Eeckhout, levensbericht, in Jaarb. Kon. Vl. Acad. (1934), met bibl.; J. Verheyden, A.W. (1876-1930) (1976).

[A. Deprez en red.]