De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Wal, Theo J. van der

Eig. Theo Jacob, Nederlands prozaschrijver (Maastricht 14.9.1910-Bergen, N.H., 26.7.1984). Van der Wal studeerde psychologie in Amsterdam. Hij specialiseerde zich later in de grafologie, waarover hij veel publiceerde: Schuinschrift of blokschrift (met H. Bodak, 1941), De mens en zijn handschrift (1947), Practische handschriftkunde (1949).

Inmiddels had hij een omvangrijk oeuvre op zijn naam gebracht bestaande uit ro-

[p. 632]

mans, novellen en korte verhalen, waarin hij blijk gaf van een groot technisch vermogen. Zijn werk wisselt sterk wat aanpak en thematiek betreft. Naast goed vertelde en inhoudelijk luchtige short stories, schreef hij probleemromans en soms naturalistisch aandoende novellen.

In 1945 verscheen zijn uitvoerige essay Over de poëzie en over de gedichten der jongeren. Behalve oorspronkelijk proza verzorgde hij tal van vertalingen, onder meer van werk van Kästner, Stifter, Tsjechow en Tolstoj.

Werken:

Ambtenaren (1933); Jacht op het noodlot (1939); Vreemdelingen (1939); Ontmoetingen (1941); Koert (1941); De haat (1945); De tijger (1952); Zonder theater (1953); Dag der glorie (1953); Waterloze wolken (1955); Mag ik een eend stropen? (1960); De geur van jasmijn (1962).

Uitgave:

De kunst van het schrijven, essay over het proza (1980), met bibl.

Literatuur:

J. v.d. Woude, in Critisch Bulletin, 12 (1941); K. Schuur, `Het klokje en de klepel', in Het Woord, 2 (1946).

[G.J. van Bork]