Nederlands prozaschrijver (Amsterdam 16.6.1879-ald.
23.12.1943). Was bijna twintig jaar onderwijzer in zijn geboorteplaats, daarna
vakbondsleider en kamerlid.
Zijn eerste proza in de sfeer van het toen heersende
naturalisme (Barend Wels, 1908) werd geen succes. Jaren later begon hij
als redacteur van het weekblad School en Huis een autobiografisch
gedocumenteerd feuilleton dat tussen de vele boeken over kinderen een eigen
plaats verwierf: Kees de jongen (1923). Overtuigd van de tekorten in het
traditionele opvoedingssysteem schreef hij De gelukkige klas (1926) en
de ironische fantasie Het grijze kind (1927), zijn origineelste verhaal.
Ofschoon Thijssen zich als geboren schoolmeester ver van de letteren hield,
heeft zijn proza dank zij de eerlijke eenvoud van stijl een onmiskenbaar
literair gehalte. De populariteit van zijn oeuvre blijkt uit het feit dat meer
dan een kwart eeuw na Thijssens dood Kees de jongen in een
toneelbewerking van Gerben Hellinga een lange reeks geslaagde voorstellingen
beleefde en ook uit de vele herdrukken van zijn werk.
Werken:
Jongensdagen (1908); Schoolland (1925);
Egeltje (1929); Het taaie ongerief (1930); Een bonte
bundel (1935); In de ochtend van het leven (1941), autobiogr.
Literatuur:
A. Donker, in Fausten en faunen (1930); K. Fens, in De
gevestigde chaos (1966); E. Mielen, `Brieven van T.T. aan Van Dishoeck', in
Tirade (1976); R. Grootendorst (ed.), `T.T.', in De
Engelbewaarder, 1 (1976); Idem, `De laatste jaren van T.T.', in Idem,
Winterboek (1978); J. Brokken, M. Schouten e.a., Het volle literaire
leven (1978); R. Grootendorst, T.T., een biografie (1981).
Auteursrechtelijk beschermd