De Nederlandse en Vlaamse auteurs

[p. 515]

Schermer, Lucas

Noordnederlands dichter (Haarlem 5.9.1688-ald. 10.2.1711). Zoon van een gefortuneerde zeepzieder. In 1704 student theologie te Leiden, maar moest zijn studie wegens een ernstige nierkwaal afbreken; hetzelfde deed zich voor bij een tweede poging, als student in de rechten. Al jong als dichter erkend, schreef hij als factor van de Haarlemse rederijkerskamer `Trou moet blijcken' vijfmaal een jaardicht in heldentoon (1706-1711), gewijd aan voorvallen uit de Spaanse successieoorlog. In diezelfde jaren publiceerde hij bruiloftsgedichten, merendeels in arcadische trant. Zijn poëzie heeft een zangerige klank, zijn stijl is vol rococo-elementen.

Van zijn classicistisch treurspel Meleager en Atalante (1710), waarvoor hij de stof ontleende aan Ovidius' Metamorfosen viii, heeft hij de opvoering te Amsterdam op 15 januari 1711 wel beleefd, maar stellig niet bijgewoond. De idee van dit opmerkelijke drama ligt hierin dat Meleager, te midden van alle rampen, toch een gerust geweten kan hebben. Naar klassiek voorschrift bestaat het stuk uit vijf bedrijven.

Werken:

De cikloop, op de nederlaagen van Lodewijk XIV (1706); Op de roemruchtige overwinning, behaalt op het leger der Franschen in Brabant (1706); Triomfzang over de groote zegepraalen der bontgenooten in den jaare 1706 (1707); De heldendaaden van den jaare 1707 (1708); De dapperheid der bontgenooten van den jaare 1708 (1709); De tempel van Saturnus (1710); Het krygstoneel der bontgenooten van den jaare 1710 (1711); Atalante in den hof van Kalidon (1711).

Uitgaven:

P. Vlaming (ed.), Poëzy (1712); C.M. Geerars (ed.), Meleager en Atalante (1966).

Literatuur:

C.M. Geerars, `Lucas Schermeri manuscripta poetica. De beschrijving van een handschrift', in Spiegel der Letteren, 9 (1965-1966); G.C. de Waard, `Problemen om een zwijnshuid', in Nieuwe Taalg., 63 (1970).

[G. Stuiveling en P.J. Verkruijsse]