De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Pleysier, Leo

Vlaams prozaschrijver (Rijkevorsel 28.5.1945). Opgeleid tot onderwijzer en alszodanig verbonden aan de Gemeenteschool te Rijkevorsel. Debuteerde in 1967 met een verhaal in het jongerenblad Zenit, dat onderdeel werd van zijn roman Mirliton, een proeve van homofonie (1971), bekroond met de Stijn Streuvelsprijs. Het is poëtisch proza met een surrealistische tendens, waarin angst en beklemming de boventoon voeren. Pleysier geeft steeds fragmentarische aanzetten tot een doorlopend verhaal. Er is, zeker in later werk als Niets dan schreeuw (1972), Negenenvijftig (1975) en vooral in Het jaar van het dorp, of De razernij der winderige dagen (1977), affiniteit met het experimentele werk van Ivo Michiels en de poëtica van de nouveau roman.

Behalve deze prozateksten schreef Pleysier samen met Jef Cornelis enkele tv-scenario's: En wat zullen we over het sterven zeggen? (1976) en Vlaanderen '77 (1977). In 1984 werd hem de Arkprijs voor het Vrije Woord toegekend voor De weg naar Kralingen (1860-1980) (1981).

Werken:

Bladschaduwen (1976), scenario; Kop in de kas (1983), r.; Inpakken en wegwezen (1983), broch.

Literatuur:

K. Vermeiren, `Thema's en stijlkenmerken in het werk van L.P.', in Nieuw Vl. Tijdschr., 33 (1980); C. Depaemelaere en B. Verstraete, L.P., De weg naar Kralingen (1983); K. Vermeiren, `L.P.', in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1984).

[G.J. van Bork]