De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Nolet de Brauwere van Steeland, J.

Eig. Joannes Carolus Hubertus, Nederlands dichter en prozaschrijver (Rotterdam 23.2.1815-Vilvoorde 21.6.1888). Woonde vanaf zijn jeugd in België, studeerde rechten te Gent en Leuven en vestigde zich in 1844 te Brussel. Als vriend van David, Van Duyse e.a. Vlaamse voormannen, speelde hij een zeer actieve rol in de Vlaamse culturele beweging: in het bijzonder als lid van het Brussels Taal- en Letterkundig Genootschap en voorzitter van het

[p. 412]

Taalverbond, als promotor van Duits-Vlaamse toenadering (medestichter van het Duits-Vlaams Zangverbond, 1846) en culturele Noord-Zuidsamenwerking (voorzitter van het Taal- en Letterkundig Congres, Brussel 1851).

Hij oogstte veel bijval met opgeschroefde epische gedichten (Ambiorix, 1841), maar een eigen toon vond hij eerst in het gemoedelijk-boertige genre, met luimige verzen en hekeldichten (Dichtluimen, 1842; Ernst en boert, 1847). Hij schreef ook prozaschetsen en venijnige kritiek.

Werken:

Gedichten. Ernst en luim, 1839-1859, 2 dln. (1859); Gedichten, 1860-1870 (1871); Proza, 1843-1873, 2 dln. (1873); Poëzij en proza, 1874-1877 (1877); Poëzij en lettercritiek (1884).

Literatuur:

P.A. Alberdingk Thijm, in Levensber. Mij der Nederl. Letterk. (1889); L. Roersch, in Annuaire de l'Ac. de Belg. (1889); L. Willems, in Biographie nationale, xv (1899); K. van den Oever, in Kritische opstellen (1913); W. de Vogelaere, in Nationaal biografisch woordenboek, i (1964); J. Notermans, in De Vacature, 78 (1966); Idem, in Limburg, 45 (1966).

[W. Gobbers]