De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Monteyne, Lode

Eig. Ludovicus Gustavus Cornelius, Vlaams schrijver en toneelcriticus (Antwerpen 21.6.1886-Berchem 12.11.1959). Onderwijzer te Antwerpen en van 1938 tot 1952 leraar toneelgeschiedenis aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium, eveneens te Antwerpen.

In 1912 verscheen zijn eerste roman, Geerten Basse. Daarop volgden De tweede lente van mijneer Quistwater (1914), Aan wal (1920) en de verhalenbundel Geschiedenisjes (1926). Hij schreef ook een aantal essays, o.m. Lode Baekelmans (1914), Charles de Coster, de mensch en de kunstenaar (1917), Charles de Coster, mensch en dichter (1927) en Maurits Sabbe en zijn werk (1918).

Monteyne verwierf echter bekendheid als toneelcriticus, vooral in zijn functie van hoofdredacteur van Het Tooneel (1923-1940). Door een wetenschappelijke aanpak heeft hij de theaterkritiek boven de journalistiek verheven en in versch. uitgaven belangrijke bijdragen geleverd tot de toneelgeschiedenis van zijn land. Samen met M. Sabbe en H. Coopman Thz. bracht hij in 1927 Het Vlaamsch Tooneel uit. Een jaar later verscheen Koorn en kaf. In Drama en toneel van Oost en West door de tijden heen (1949) gaf hij een overzicht van zijn aan het conservatorium gehouden cursussen.

Werken:

Drie schetsen uit het leven van Monneken Peeters (1913); Bretoensch nationalisme en Bretoensche literatuur (1920), essay; Het schoone avontuur (1923), r.; Kritische bijdragen over tooneel (1926); De toneelcrisis in Vlaanderen (1929); Spiegel van het modern Vlaams tooneel (1929); De Sabbe's (1934); Een eeuw Vlaamsch tooneelleven (1936); Wendingen in de moderne tooneelkunst (1937); Stromingen, gestalten en spelen in het naoorlogsch Vlaamsch tooneelleven (1938); Medaljons (1949).

Literatuur:

R. Brulez, `L.M.', in Jaarb. Mij der Nederl. Letterk., 1960-1961 (1961).

[M. Kröjer]