De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Merken, Lucretia Wilhelmina van

Noordnederlandse dichteres en toneelschrijfster (Amsterdam 21.8.1721-Leiden 24.10.1789). Vrome, remonstrants-gereformeerde vrouw; tweede echtgenote van letterkundige N.S. van Winter. Door haar tijdgenoten - o.m. Betje Wolff - als de grootste kunstenares van haar tijd beschouwd.

Werd vooral beroemd door het lange leerdicht Het nut der tegenspoeden (1762, 1818³, gebundeld met haar Rijmbrieven over historische onderwerpen) en de groots opgezette heldendichten David (12 boeken, 1768) en Germanicus (16 boeken, 1779). Zowel naar de redelijke, typisch 18de-eeuwse protestantse inhoud, als naar de beheerste en verzorgde, maar zelden bewogen stijl is dit werk karakteristiek voor het late classicisme in Holland.

Van Merken schreef ook toneelstukken naar Frans-classicistisch model, episodes uit het vaderlandse verleden verheerlijkend (Beleg der stad Leyden, 1774; Jacob Simonsz de Rijk, 1774), en bezorgde bovendien zeventien mooie, lange tijd gebruikte psalmberijmingen. In Toneelpoezij (2 dln., 1774-1786) werd werk van haar

[p. 383]

en haar echtgenoot gebundeld. In 1792 verscheen nog De ware geluksbedeeling.

Literatuur:

A. Verwey, Nederlandsche dichters. Roemer Visscher tot Feitama (1894); C. van Schoonneveld, Over de navolging der klassiek-Fransche tragedie... (1906); W. Kloos, in Een daad van eenvoudige rechtvaardigheid (1909); J. de Vries, `L.W.v.M., een voorjaarsbloem der romantiek', in Tijdschr. Nederl. Taal- en Letterkunde, 49 (1930); J. Wille, `De leerschool van L.W.', in Literair-historische opstellen (1962).

[W. Gobbers]