Noordnederlands dichter (Hoge Zwaluwe 4.7.1760-Arnhem
21.2.1805). Studeerde te Utrecht, aanvankelijk theologie, later rechten;
promoveerde in 1782. Was bevriend met Bellamy, Ockerse en Van Alphen. Na de
dood van zijn moeder leefde hij op zijn landgoed.
Wat hij alleen of in samenwerking met zijn vrouw,
Antoinetta Ockerse, publiceerde,
[pagina 319]
[p. 319]
getuigt van het genoegen dat hij
schepte in deugd, liefde, vriendschap en godsvrucht. Hij verdiepte zich ook in
literaire theorieën; bewonderde en vertaalde vooral Duitse dichters en
gebruikte antieke metra in zijn bijna steeds rijmloze verzen, een
procédé dat Bellamy navolgde.
Werken:
Oden en gedichten (1782); Krijgsliederen (1786);
Gedichten (1792); Ode ter nagedachtenis van H. van Alphen (1803);
Nagelaten gedichten, oden en elegieën (1809).
Literatuur:
P.G. Witsen Geysbeek, Biografisch, anthologisch en critisch
woordenboek der Nederduitsche dichters, iv (1823); N.G. van Kampen,
Beknopte Geschiedenis der Lett. en Wetenschappen in de Nederl., ii; J.
te Winkel, Ontwikkelingsgang der Nederl. letterk., vi
(19252); J. Stouten, in W.A. Ockerse 1760-1826 (1982).
Auteursrechtelijk beschermd