De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Francius, Petrus

Noordnederlands dichter en redenaar (Amsterdam 19.8.1645-ald. 19.8.1704).

Veelbereisd classicus, hoogleraar in zijn geboortestad.

Zijn Latijnse verzen in hexameters, Poemata (3 boeken; 1682; 1697²) bevatten o.a. een rouwgedicht op admiraal De Ruyter, zes eclogen, elegieën (brieven en vaderlandse verzen) in ovidiaanse stijl, en epigrammen, ten dele uit de Anthologia graeca vertaald.

Schreef ook enkele Nederlandse verzen, o.m. een lofdicht op Antonides' Ystroom. In 45 Latijnse redevoeringen, Orationes (1692, 1705²), behandelde hij pedagogische onderwerpen, eigentijdse gebeurtenissen (lijkrede voor Maria ii van Engeland) enz. Hij vertaalde in het Nederlands o.m. een rede van Gregorius van Nazianze Van de mededeelzaamheid (1699).

Uitgaven:

H. Wetstein, Opera posthuma (1706); P.G. Witsen Geysbeek (ed.), in Biogr., anthol. en crit. woordenboek der Nederd. dichters, dl. 2 (1822).

Literatuur:

P.H. Peerlkamp, De vita... Nederlandorum, qui carmina Latina composuerunt (1838²); J.A. Worp, in Tijdschr. Mij Nederl. Lett., 10 (1891); J. te Winkel, Ontwikk. Nederl. Lett.; De Republ. der Verenigde Ndl., dl. ii en iii (1924); Gedenkboek van het Athenaeum en de universiteit van Amsterdam 1632-1932 (1932); J.Hutton,

[p. 209]

The Greek Anthology in France and... the Netherlands (1946); Th.J. Meyer, Kritiek als herwaardering. Het levenswerk van Jacob Perizonius (1615-1715) (1971).

[J. IJsewijn]