De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Ferron, Louis

Eig. Aloysius, Nederlands dichter en prozaschrijver (Leiden 4.2.1942). Bracht zijn jeugd door in Duitsland; keerde in 1949 terug naar Nederland. Werd streng katholiek opgevoed. Verhuisde na zijn huwelijk naar België, maar keerde spoedig naar Nederland terug en werd copywriter bij een reclamebureau.

Debuteerde met een cyclus gedichten, `Kleine krijgskunde', in Maatstaf (mei 1962). Zijn eerste zelfstandig verschenen publikatie was de poëziebundel Zeg nu zelf, is dit ontroerend (1967). Na een tweede bundel gedichten, Grand Guignol (1974), publiceerde hij alleen nog proza, waarmee hij pas echt naam zou maken. De delen van de trilogie bestaande uit Gekkenschemer (1974), Het stierenoffer (1975) en De keisnijder van Fichtenwald (1976) hebben met elkaar gemeen dat ze alledrie de Duitse cultuurgeschiedenis als hallucinerend decor hebben om daarmee de onafwendbaar lijkende ontwikkeling van het Duitsland van Ludwig ii van Beieren tot en met nazi-Duitsland te schilderen. Daarbij gaat het Ferron niet zozeer om een betrouwbaar cultuurhistorisch beeld, als wel om de psycho-sociale verschijnselen die het fascisme oproepen, waarbij die verschijnselen opgehangen zijn aan onderling uitwisselbare en daardoor tijdloze personages. Zo wordt bijvoorbeeld het personage Sternheim uit Turkenvespers (1977) samengesteld uit twee historische figuren uit de filmwereld: Von Sternheim en Von Stroheim. De filosofie van Nietzsche en de psychologie van Freud spelen in het werk van

[p. 206]

Ferron een belangrijke rol.

Behalve romans schreef Ferron een opera-libretto naar Bachs Mattheus Passie (1977) op muziek van Louis Andriessen. Voorts schreef hij essays: De hemelvaart van Wammes Waggel (1978) en Berlin Alexanderplatz. Fassbinder contra Döblin (1981).

In 1978 werd hem de Multatuliprijs toegekend voor De keisnijder van Fichtenwald.

Werken:

De Gallische ziekte (1979), r.; De ballade van de beul (1980), r.; Plicht! (1981), r.; Hoor mijn lied, Violetta (1982), r.; Een marmeren graf (met F. Marijnen, 1983).

Literatuur:

J. Diepstraten en Sj. Kuyper, interview, in Het nieuwe proza (1978); A. Mertens, `L.F.', in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1981); Bzzlletin, 9 (1980-1981), L.F.-nummer; De Vlaamse Gids, 67 (1983), L.F.-nummer.

[G.J. van Bork]