De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Esopet

(= `kleine Aesopus') Naam van een verzameling van 67 Middelnederlandse dierenfabels met doorgaans satirische strekking (w.o. een enkel verhaal, dat eerder tot het genre der fabliaux of boerden gerekend moet worden), daterend uit de tweede helft van de 13de eeuw, naar een nog niet geïdentificeerde bron door twee dichters, mogelijk de door Jacob van Maerlant in zijn Spieghel Historiael genoemde Calfstaf en Noydekijn, geschreven. Het enig bekende hs. berust in de Universiteitsbibliotheek te Leiden.

Uitgaven:

J. te Winkel (1881); W.E. Hegman (1955); Esopet, Facsimile-uitgave naar het enig bewaard gebleven handschrift (1965), met inl. en comm. van G. Stuiveling; K. van Sacke (ed.), Uit de Middelnederlandse fabelbundel Esopet (1979).

Literatuur:

L. Scharpé, Album-Vercouillie, ii (1932); W.E. Hegman, in de Inl. tot zijn uitgave; K. Heeroma, `Reinaert en Esopet', in Tijdschr. Nederl. Taal- en Letterk., 88 (1972).

[J.J. Mak]