Ps. van Maurits Esser, Neerlands prozaschrijver en
criticus (Haarlem 29.11.1876-Wassenaar 22.10.1951). Zoon van de dichter
Isaäc Esser en werkzaam in het uitgeversbedrijf. Van 1906 tot 1929
redacteur van Den Gulden Winckel en van 1947 tot zijn dood van Het
Boek van Nu, waarvan hij medeoprichter was. In deze tijdschriften en in
Groot Nederland publiceerde hij zijn beschouwingen over literatuur.
Hij schreef een dozijn romans, w.o. Ida Westerman
(1908), De late dorst (1921), De oogen in den spiegel (1934), en
Klopsymfonie (1950). Zijn bekendste roman is De paarden van Holst
(1946), waarin hij een treffende evocatie geeft van de jongere generaties uit
de jaren vlak voor en gedurende wo ii.
Werken:
Ontwijding (1900), r.; Donkere machten (1901), r.;
De stem die verklonk... (1902), r.; Studies (1902); Om een
leuze (1907), r.; Guillepon Frères (1910), r.; Annie
Hada, 2 dln. (1911), r.; De van Beemsters, 2 dln. (1916), r.;
Menschen en machten (1919), r.; De wrok van het bloed (1922), r.
Parade gaat door! (1937), r.
Literatuur:
B. Stroman, in De Nederlandse roman (1951); A. Marja, in
Buiten het boekje (1954); A. Visser, in Leven van de pen
(1965).
Auteursrechtelijk beschermd