Vlaams romanschrijver (Oostende 28.5.1903). Hotelier.
Schreef vissersromans: Bruun (1939), De laatste vissers (1940),
De Roeschaard (1943), Het gouden zeil (1951). Voor die werken
ontving hij de Lode Baekelmansprijs van de Koninklijke Academie voor
Nederlandse Taal- en Letterkunde. Ook bij zijn andere romans betrekt hij de zee
als morele krachtbron.
[pagina 183]
[p. 183]
Deze auteur is een getormenteerde
persoonlijkheid, bezeten door een kuisheidsfanatisme, wellicht een trauma uit
zijn jeugd. Zijn herinneringen daaraan uit de tijd van wo i beschrijft hij in
De grote Hemme (1950) en Het wrede spel (1960). Daarin staat
overspel centraal, evenals in Derina (1942) en Kantwerk en zwanen
(1958). Alles draait om de begrippen zonde en boete of straf, zoals ook in
De zure druiven (1952) dat tijdens wo ii speelt en hoofdzakelijk het
verzet behandelt van de zonen van hen die wo i beleefden. In De bron op de
berg (1945) is die bron een surrogaat van de zee. Het is een gewetensroman,
evenals Tussen duivel en diepzee (1953), roman van de wrok. Het
menselijk geweten en verantwoordelijkheidsbesef, de eenzaamheid en de drang
naar heldhaftigheid zijn terugkerende motieven in het werk van deze introverte
en toch strijdbare auteur. In De parabel van de gehate farizeeër
(1955) en De parabel van de geliefde tollenaar (1956) zet hij zich af
tegen wat hij `het verschijnsel van de zondenmystiek in de moderne katholieke
problemenroman' noemt. Typerend is de titel van zijn roman: Ballade van de
hopeloze zuiverheid (1971).
Werk:
Een dam in de tijd (1983).
Uitgave:
Tussen duivel en diepzee (1980), met inl. van G.
Adé.
Literatuur:
L. Sourie, Mens en kunstenaar, dl. 1 (1956); B.F. van
Vlierden, `Het heroisme in het werk van G.D.', in Streven, x, 9 (1957);
J. de Ceulaer, in Te gast bij Vl. auteurs (1962); A. Smeets, `G.D.', in
VWS-Cahier, 3 (1968); P. Hardy, `G.D. Zee en oorlog', in Idem, 4a
(1970).
Auteursrechtelijk beschermd