De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Dirics van Schoonhoven, Jan

Zuidnederlands schrijver (Schoonhoven 1356/1357-Groenendael 22.1.1432). Na een wijsgerige scholing aan de Parijse universiteit trad hij in het klooster van de reguliere kanunniken te Groenendael (1377/1378), waar hij nog vier jaar Ruusbroec heeft meegemaakt. Sinds 1386 prior en tevens novicemeester aldaar. Na de toetreding van Groenendael tot de Windesheimer congregatie heeft hij meermalen bij het algemeen kapittel de gebruikelijke preek gehouden, waarvan er vier tot zijn meest bekende geschriften behoren.

Naast deze en andere Preken, Geestelijke tractacten en Brieven, welke in hss. een grote verspreiding kenden, is zijn Epistola responsalis super epistolam cancellarii (definitieve redactie) wel het meest bekend. Hierin neemt hij de verdediging van Ruusbroec op zich tegen de kritiek van Joannes Gerson. Zijn werken, alle oorspronkelijk in het Latijn, weerspiegelen weinig de invloed van Ruusbroec, doch zijn meer verwant met de jongere geestesstroming van de praktische ascese der moderne devotie. Hij vertegenwoordigt een belangrijke schakel in de evolutie van de spiritualiteit vanaf Ruusbroec en Geert Grote tot aan Erasmus.

Literatuur:

A. Combes, `Essai sur la critique de Ruysbroeck par Gerson', in Epistola responsalis, dl. 1 (1945-1959); A. Ampe, `Les rédactions suc-

[p. 174]

cessives de l'apologie Schoonhovienne pour Ruusbroec contre Gerson', in Revue d'Histoire Ecclésiastique, 55 (1960); A. Gruijs, `Jean de Schoonhoven (1356-1432). Sa vie et son oeuvre', in Bulletin Du Cange (Arch. lat. medii aevi), 32 (1962) en 33 (1963); E. Persoons en A. Gruijs, `Ioannis Theodirici de Schoonhovia', in Petri Trudonensis catalogus scriptorum windeshemensium (1968); A. Gruijs, `Jean de Schoonhoven', in Dictionnaire de spiritualité, dl. 8 (1974).

[J. Lemmens]