Berge, Johannes Cornelis ten
Nederlands dichter, prozaschrijver en vertaler (Alkmaar
24.12.1938). Reeds in zijn debuut, de dichtbundel Poolsneeuw (1964),
toonde Ten Berge zich een dichter, die het zijn lezers niet gemakkelijk maakt:
in een montagestijl, verwant aan die van de Amerikaanse dichter Ezra Pound,
koppelde hij gegevens uit diverse culturen en tijden, daarbij steeds vormen van
bederf signalerend, die ook de eigen tijd niet vreemd zijn. In zijn volgende
bundels is de hardheid, de ogenschijnlijke koude van taal - een van de wapens
tegen bederf - met het genoemde grondthema verder ontwikkeld. Vooral in zijn
bundels De witte sjamaan (1973) en Va banque (1979) is er een
lyrischer, openlijker toon waar te nemen, terwijl het poëtische recht van
spreken en de politiek-satirische accenten steeds directer worden beleden.
In 1969 debuteerde Ten Berge als prozaschrijver met de
verhalenbundel Canaletto en ook hier toont hij zich een experimenterende
en monterende schrijver, facetten die vergeleken met zijn poëzie meer in
de structuur van zijn verhalen en romans dan in het taalgebruik tot uiting
komen.
Bijzonder belangrijk werk verrichtte Ten Berge als
vertaler, niet alleen van moeilijk toegankelijke literatuur zoals Japanse
noh-spelen en de Cantos van Pound, maar ook van volkse verhalen uit de
Eskimocultuur. Ook in dit werk staat hij op de bres voor zuiverheid en
verbeeldingskracht.
Ten slotte laat hij zich als redacteur van het
tijdschrift Raster (eerst door hem alleen geleid, later in samenwerking
met anderen) kennen als een zeer strijdbaar, consciëntieus en veeleisend
schrijver, die opkomt voor bedreigde culturen, waar ook ter wereld.
Auteursrechtelijk beschermd