Geschiedenis van Leuven. Geschreven in de jaren 1593 en 1594

Carolus Martellus, Den tweentwintichsten Hertoghe van Brabant.

Den tweentwintichsten hertoghe van Brabant es geweest Carolus Martellus¹, de sone van Pippijn van Herstel, die hij hadde vande concubijn Alpaidis, ende dat bij testamente zijns vaders, aengesien dat zijne wettige kinderen al doot waeren. Dit gebeurde anno 714, ende naerdemael dat hij langhe geoorlooght hadde, tegen zijne stieffmoeder Plectrudis, es hij hooffmeester geworden vanden coninck van Vranckerijck. In alle oorlogen was hij boven maeten zeer victorieulx tegens die Vriesen, tegens die van Bourgoindiën ende principaelijcken tegens d'ongeloovige. Deze hertoghe hadde iij kinderen van zijne huijsvrouwe die Alpaijs genoempt was, te weten: Carolomannus, prince van Doringhen, hertoghe van Brabant, ende naderhant monick; Pippijn, genoempt de cleijne, ende Griffoen, die naer lange oorloge met zijnen broeder vereenicht es, ende zijn broedere gaff hem xij graeffschappen in Austrasien, waeraff Loven een was; daernaer es hij eertsbisschop van Riemen² geworden ende naderhant in Beijeren vermoort; ende sancta Landrada, zijn eenige dochtere (was) abdisse tot Bilsen. Naer des voers. Griffoens doot, wert Prince van Loven Estoredus oft Esternutus, dats Eschoreijt, de sone van Bosschaert, den iij^e, sone van Liederick van Vlaenderen, de welcke Bosschaert te wijve hadde eens Princen dochtere van Loven³, naer wijens doot hij Prince van Loven wert. De voers. hertoghe heeft geregneert xxxiiij jaeren, ende es gestorven anno 748.

1

Ecce Brabantinus dux quartus in orbe triumphat:
Malleus in mundo, specialis victor ubique,
Dux dominusque ducum, comitum quoque rex fore sprevit:
Non vult regnare, sed regibus imperat ipse. (Boonen.)

2 Aartsbisschop van Reims.

3 Dit alles is bezijde de waarheid. In dien tijde bestond er nog geen vorstelijk huis van Leuven.