Zangen van hoop

[p. 9]

Gij kunt getuigen

Gij kunt getuigen, liefste kameraden,
dat ik mijn tijd met jammer heb gedragen
dat 'k krimpte, kreunde, van de stâge plagen
en toch nimmer en nooit het leven heb verraden.

Maar eene smart is mij te zwaar te dragen,
het nieuwe kruis dat 'k tors in enkelheid:
zooals 'n beest zocht ik van kindschen tijd
mijn voedsel en mijn stal, en vond niet, vele dagen.

Nu is de zegen van de Eeuwigheid
die 'k vond in u voor altijd mij genomen
het zoeken, niet om u meer, doet zoo wee!

Gij hebt zoo teeder lieflijk mij geleid
wie volgde u niet, zonne! zonder schromen?
enkel de plagen gaan nu met mij mee.