Jonge Mei

[p. 59]

Maannacht.

Het dorpje is blank van de wind
en van de stormen die er varen
en van de eeuwig aanvarende baren
en glorend van zonne bemind.

De maannachten zijn er zoo stille
zoo zilverend zacht en zoo vroom,
met zuchten van zee dan, verstillen
gaat alles in zilveren droom.

De geveltjes tegen de duinen
de deurtjes in 't blanke gareel
en hier en daar in de tuinen
'n kleurlap, als grijzig fluweel.

De donkere poesen die sluipen
als streepseltjes over de paden,
tot waar opeene ze gluipen
- zwartplek op zilveren wade.

De eeuwige zee aan het zingen
de eeuwige wind vaart maar aan,
de zilveren droomstille dingen
al peinzende droomende staan.