Een bonte vlucht

[p. 57]

Avond-mist.

De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhooge staan.

Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.

Daar zong een teeder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teeder wijske
door 't witte avondland.

[p. 58]

 

De zwarte en witte wegen

 

die lagen stil gespreid,

 

de witte wolken zegen

 

om haar, die, als gewijd,

 

 

 

daar zongen door den avond

 

daar zongen door den nacht;

 

de waden hen omvamend

 

doften hen henen, zacht.

 

 

 

De avond was gerezen,

 

de dag zacht uitgegaan,

 

de maan en sterren rezen

 

aan hooge, stille baan.