|
| |
| |
| |
Bruylofs geschenck.
SA Nimphjes rept u vlugge voet,
En treet Apolloos boom te moet,
En pluckt vrymoedigh Daphnees lof,
En vlechter groene Cransjes of,
En pastse net om 't Jeugdigh hooft,
Dat Venus Hemel heeft berooft;
Want 't soetste dat haer Throon besat,
Is nu uyt haren schoot gevat:
Tis noodig datmen die bekroont,
Die hem als overwinnaer toont:
Maer noodiger een Croontje past,
Die van haer vryheyt is ontlast:
't Is nodig datmen die besingt,
Die d'eerstemael de Coets bespringt
| |
| |
Dat is ons Bruytje frisse Maegt,
Dier' eerste Roos na 't Altaer draegt;
Den Bruygom heefter meer geweest:
Daerom hy voor geen Maegdom vreest:
Gaet Nimphies Ciert oock 't pluymig Beth,
En maeckt het uytenmaten neth,
Gaet Ciert al 't geen gy dencken meugt,
En laet haer dalen na de vreugt,
En laet haer bloem, met bloemen gaen,
En biedtse soo haer Bruygom aen,
Dit werkt den vonckjes in zijn Bloet,
Als putjes in een vinger hoet:
Gewis u deugt sal zijn erkent;
Als sy het soetste is on trent,
Sy sal dan bidde groote Goon,
Schiet noch een pijltjen van u Throon,
Op mijn Gespeelties noch in smert,
Ey Citharee haer gonstigh wert,
Ey Criele, kittel, krevel lust;
| |
| |
Ick bid, oock mijn Gespeelties kust,
Ach! kust ick missen yets van 't mijn,
Het sou voor haer en besten zijn:
Soodanig sal sy roepen uyt
En wenschen u te zijn een Bruyt,
Vaert wel me Juffers by het groen,
Ick laet je werck met sinnen doen.
B.A.
| |
Aen den Bruygom.
Bruygom die u jonge Bruytje,
Hebt gekregen in u schuytje,
En met haer nu varen wilt,
Na dat lustig vander Bilt:
'k Bidje boomt en roeyt doch sagjes,
Inde duyster nare nagjes,
| |
| |
Cloet heel soet en sagtjes an,
Vaert vry tot de Straet van Heyltje,
Maer roeyt lugtig onder 't seyltie,
Stroomt en doppert op het Vlies,
Schuwt geen Croos, noch listigh bies,
Soo der komt een beuy of donder,
Kruyp dan schielick in 't voor onder,
Set Je Lul en Fockje neer,
Wacht dan soo de stilte weer,
Laet terwijl je radde vingeren
Op haer Luyt en Snaerties slingeren;
Bruygom Bruygom speelt dan weer,
Van dat lieflick op en neer,
| |
| |
Met je dertle woelderties,
Met je grage voeldertjes,
En dan na dat ach ach ach!
Daer de Maegdelijcke vlach,
Tusschen hoogh en lager Boort,
Staet aen 't sacht bewanten Oort,
Voelt vry na de Mammetjes,
Foolt de sachte prammetjes;
Met hen beknopte kruyntjes,
Die onder een dun Doeckje,
Ia pasjes in een Hoeckje:
Ruym half gescholen lagen
| |
| |
Die sullen willig dragen,
Datmen haer heel ontbloote,
En voelen mach haer groote,
En voelen mach haer herte.
En koelen mach haer smerte.
| |
Aen de Bruyt.
Bruytje die u frisse leden,
Aen u Bruygom sult besteden;
Daer u Geest in is vernoegt,
Datmen u dus samen voegt;
Eer ghy hem geeft Offerhande,
Van u Maegdelijcke bande,
Hoor ey schaepje hoort van mijn,
| |
| |
't Geen u beyd' kan dienstig zijn:
Eerje sijgt in Minne stuypen,
Eerje naeckt gaet onder kruypen,
Eer den Bruygom pluckt het root,
Van u Maegdelijcke schoot,
Geeft u bey eerst te bewaren,
Daer ghy eeuwigh wenst te paren,
Daer de vreugde eeuwigh staet,
Daer de liefde noyt vergaet,
Sijgt dan vry in Swane-pluyme,
Oeffent vry u Criele luyme;
Sobbelt, soetelt inde lust,
Tot u gloet is afgeblust.
Alsje schaepje inde vygen
Eens je smaeck begint te krygen,
| |
| |
En hem stadig lastig zijt,
Tot dit lecker soet ombijt,
Jonge Bruyt je moet dan weten,
Is de Bruylofs tijt versleten,
Datter sullen meer en meer,
Wilt hem niet te veel af vergen,
Dat's geen luste maer dats tergen;
Overdaet die valt hem bangh:
Overdaet en duyrt niet langh,
Tijt nu heen mijn Bolle susje,
Geeft je Moeder eerst een Cusje,
Kust Speelnootjes oock en reys,
Jont den bruygom voort het vleys,
Och ons Heyltje sou wel kermen,
| |
| |
Dat sy sel gaen leere schermen,
Soete schaepjen hebt geen noot,
Want den Degen niemandt doot.
| |
Goeden Nacht.
HEer Bruygom dit gedicht, wat wilt en gail gedreven
Dat meynt ick wou de Doot en blinde toe geschreven,
Maer docht weer V.E. Feest een Versjen waerdigh was
Dies komtet nu te regt, by u bancket te pas,
Ey oordeelt sachtelijck al praet het uyt het mantje
Het stroyt maer Lachery en de Roosen om het kantje,
Wat iseen Bruylofs-dicht oyt sonder gaile kracht?
't Is even als een broeck oock sonder dese macht,
Vaert wel en leeft gerust, mijn leven is vol plicht,
Mijn versjes zijn wel rou, doch ick niet al te licht.
B.A.
|
|
Auteursrechtvrij