Delfs Cupidoos schighje
(1652)–Arnold Bon–
Auteursrechtvrij
[pagina 217]
| |
Bruyd-lofs-gifje.'t IS ruym een tijdt geleen,
Dat * Druyf heeft Cors gebeen,Ga naar margenoot+
Te enten op sijn Wijngaerts stam
Op hoop of daer wat raers af quam
En Corsje was wat soeter dier,
Die sey weg Druyf wat doeje hier,
Je bent te wrang te bijster suyr,
Neen Soet met Schrael is geen natuyr.
Ten lest beweegdent 't Soet,
Sy gingen Egtelijck heen,
Daermen de Enting doet,
Druyf was met Cors gemeen.
| |
[pagina 218]
| |
De Enting die was goet, 't geénte Corsje bloeyde,
Tot dat een brave Vrugt aen dese enting groeyde,
Dat was een Ionge Druyf, heel schoon en soet van geur
Zy hadde Druyfjes wit, en hadde Corsje , kleur,
Nu is dit Druyfje rijp en toont nu meerder luyster,
Als Fackels smerig was, entsteecken in het duyster,
Haer kerreltjens sijn wit, en incarnaet bestipt,
Ha wie dit Druyfje siet noyt hy van schonder ript:
Dit scheen den Appel eens soo deftig in zijn koomen
Dat Appels jeugdig-ront, won by dit Druyfje woonen,
Hy sweefde om haer Thuyn, en keeck vast in de deur
VVaer in zijn Zieltje vloog, maer 't Rifje bleef'er veur,
O seye Hy als de Vos, de Druyf moet bitter smaecken
Neen seyt hy 't kan niet zijn aen dese roode Kaecken,
Hy blijfter efter by, dat Druyfje soeter is,
| |
[pagina 219]
| |
Als 't kostel-rijck bancket, op Ianus Bruyd-lofs-dis:
Den Appel grijpt weer moet, hy komt het Druyfje groeten,
En stort zijn vlamment Hert, met tranen voor haer voeten
Ach seyt hy waerde Vrugt, u schoonigheyt mijn tert
Dat gy van Appel-fruyt , dus aengesproken wert,
Dewijl gy zijt een Spruyt, van Druyfs eente Corsje:
Soo dient u Druyf, geent op Appels jeugdigh schorsje,
Siet hier is soo gy wilt den Appel-stam bereyt
Pommene wenster om, en yder vrugje schreyt,
Soo gy dit niet en doet, ach! Druyfje wert bewogen,
Ha seytse Appeltje ick sal haer traentjes droogen,
Ist druyf en Corsjes zin, ick laet dan willigh toe
Datmen my op een struyck van Appels enten doe
Den Appels hert ontsloot, het klock-huys brack zijn schellen
Men ging't stracx gins en weer aen yder stam vertellen:
| |
[pagina 220]
| |
Den Druyf die stont het toe, 't was Corsjen na haer
Nu Appel ent u Druyf , met puyre Venus-min,
En bout u Ackers-dijck, dat oock wat raers magh groeyen
En dat oock anders Ooft, magh Appels Jongdruyf snoeyen
Hier's nu een wonder hof, daer Druyf met Corsje ent,
En daer den Appel op zijn stam een Druyfje prent.
FINIS. Bon: n'est jamais mal. |
|