Delfs Cupidoos schighje

[p. 101]

Klacht ende verstroostinge.

Stemme: La Vignone.

GOdin hoe lang sult ghy vreucht rapen?
Uyt mijn groot treuren en hevich gequijn
Ach isser nu geen troost Geschapen,
Voor mijn langdurige sware pijn,
Want dach noch nacht heb ick geen rust,
Of ick moet zijn van desen brant geblust.
Ick legh Ziel-togent uytgestrekt,
Als een Vis die de Vinne van sich streckt.

2. Ick moet wel haest mijnen Geest geven,

Want 'k ben machteloos sonder gevoel,

[p. 102]

 

In mijn en is haest niet meer leven,

 

Mijn dunckt ick sie al den vergeten Poel,

 

Mijn duncket dat een Boots-man roeyt,

 

En met gewelt sich na den Oever spoeyt,

 

Ick sie den Gryse Karon staen,

 

Die mijn wel haest te Scheepe sal ontfaen.

 

3. Princes mijn dunckt dat al mijn smarten,

 

U strecken tot vermaeck en pleysier,

 

Hoe kan in soo een deuchdich Herte,

 

Woonen een Ziele zoo stuyrs en Fier,

 

Mijn droeve Hert is heel ontruckt,

 

Hoe kunt ghy 't doen dat ghy u Minnaer druck,

 

Druckt met soos ware Pijn en ongenucht,

 

Dat ick gestaech niet doe als klacht en sucht.

[p. 103]

 

4. Ach over brave Maecht gepresen!

 

Ey laet doch een soet eynde sijn,

 

Voor al mijn smart en droevich wesen,

 

Voor mijn langh geleden pijn.

 

d'Over soete Maecht laet 't beswallickt Hert,

 

Begaeft sijn met de vreucht verlicht van smert,

 

Wilt doch versetten u stuyrs gelaet,

 

Met een soet lonckjen vergaet al mijn quaet.

Vertroostinge

5. Nu heb ick waerde vrient bevonden,

Hoe ghy tot mijnen dienst gestaech bereyt,
Ick heb gesien tot deser stonden,

[p. 104]

 

d'Oprechte Liefde en vromicheyt,

 

Ick heb beproeft u trouwe Hert,

 

Een Hart eens minnaers dat een minnaer tert,

 

Ick heb beleeft u Stant vaste Min,

 

Waer door verandert is mijn Hert en sin.

 

6. Derhalven sult ghy sijn geloonet,

 

Met dese Letteren I en A

 

Dus wort van mijn Bruygom gekroonet:

 

Neemt aen tot Trou 't soet woordeken Ia,

 

Eer sal den Hemel vallen op de Aert,

 

Eer ick u mijn Lief verlate immer waert

 

Eer sal de Son in 't Ooste ondergaen,

 

Eer ick u mijn Lief verlaet en af sal gaen.

 

7. Eer sal sich 't Hart inde lucht verschijnen,

[p. 105]

 

Eer sal verdroogen den Oceaen,

 

Eer sal de Vis op 't Lant gaen quijnen,

 

Eer ick u weer droevich liet henen gaen,

 

Ick hou u nu voor mijn waerde vrient,

 

Om dat ghy mijn soo trouwelijck hebt gedient,

 

Adieu, Adieu mijn lieve Man

 

Niet anders als de Doot ons scheyden kan.

FIN.

Lesperence de vostre Amour, me faict vivre.