Delfs Cupidoos schighje

[p. 33]

[Een Maegt]

Voys: O Kers-nacht.

EEn Maegt,
Sit dickmael seer verhoolen,
Ick leef in brant gelijck als koolen,
Ja dat mijn Hert in 't vlamment vier
Also den Salmander schijnt te branden,
Bedroeft ghy mijn Ziel vermanden,
Ja door u huesheyt mijn regeert.

2. Tere Vryheyt,

Ick u gonsch most verlaten,
Als ick gedenkt maer 't kan niet baten,
Soo dat ghy hebt mijn Ziel ontroert,
Ghy hebt mijn door u scheteren d'Oogen,
O! Maegt mijn vryheyt ontogen
Ghy hebt mijn vryheyt ontvoert.

3. Lief sou ick,

Eeren dorst ick 't noemen,
Neemt aen u Slaef die als een bloeme,

[p. 34]

 

Ja die staet schoon al op zijn struyck,

 

Soo dat den Wint hem doet vergangen,

 

Leef ick gelijck een brant seer bangen,

 

In 't minne vier daer ick in duyck.

 

4. Dees Maecht,

 

Eer ick in mijn gedachten,

 

Neemt mijn vryheyt die geen ick achte,

 

U eer boven eenich aersche goet,

 

Raeckt door dees Maecht nu gantsch ten enden,

 

U soet gesicht wil tot mijn wenden,

 

En u Aenbid met minnaer bloet.

 

5. Kan dan,

 

Hemelsche schoone Goddinne,

 

Tot minne Lief u niet Verwinne,

 

Soo blijft u Dienaer altijt trouw

 

O! heusche Maeght mijn vryheden,

 

Heeft u dickmael aengebeden,

 

Tot dat mijn Ziel leeft nu in rouw.

 

6. Raeck ick,

[p. 35]

 

U poesel soete handen,

 

En door 't gevoel mijn weer doet branden,

 

Roert mijn Ziel weder op een nu

 

Jak brant en blaeck in 't Herte binne,

 

Kan noyt mijn sinnen overwinnen,

 

Kan noyt zijn met gedacht van u.

 

7. Ziel-breeckster,

 

En behoetster mede,

 

Laet u door mijn zijn aengebeden,

 

Dan sal daer noch verlichtingh zijn:

 

En op 't Altaer mijn min verkoelen,

 

Nu ick den brant laes moet gevoelen,

 

En ick u Min al wout ghy niet.

FINIS.

Van Wil.