Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Siet de wijse fol. 143.
ALs ick beschouw u edel eeuwigh wesen,
Mijn oneyndigh goedt,
Dan is heel mijn ghewonde ziel ghenesen,
Dan rust mijn ghemoedt,
Dat ghy versaeit in alle sijne krachten.
Want in u schuylt doch al,
Daer wy hier in dit dal
Soo seer naer jachten.
Hoe langh heb ick u schoonheydt onghemeten,
Soo nieuw en soo oudt,
In een soo langhe blindtheydt niet gheweten,
In u liefde kout:
Doen ick van 't goedt den schijn alleen ginck soecken,
Socht dorstich voor en naer
Ghenoegingh hier en daer
In alle hoecken.
Maer als mijn duyster ziele door u stralen
Is verlicht soo seer,
Die in mijn hert u schoonheydt deden dalen,
Alderschoonsten Heer,
Als ghy u vier daer in eerst hebt doen branden,
Doen hebt ghy door u min
Ghevanghen mijnen sin,
O soete banden!
Hoe is't doen voor u aenschijn al verdwenen,
Dat my trock soo seer,
De wereldt, 't vleesch, die my soo achtbaer schenen,
| |
[pagina 495]
| |
Bonden meer en meer.
Die ghy nu al hebt uyt mijn hert verdreven,
Soo haest als ghy quaemt in,
Mijns zielens groot gehwin,
Die haer doet leven.
g' Hebt my 't bedrogh doen kennen der wellusten,
Tot mijn groote baet,
Dat niemandt hier kan buyten u gherusten,
Die ick min soo laet.
Ick soght u buyten, en ghy waert doch binnen:
Maer g'hebt my, langh verbeydt,
Tot u nu ingheleydt,
U doen beminnen.
U, sonder weet, socht ick in 's wereldts goeden,
Als ick socht mijn rust,
Maer noot en kost mijn duysterniss' bevroeden,
Doen ick liep soo wust,
Dat in u was die rust alleen te vinden.
Waerom ick my aen u,
Van 's wereldts onrust mu,
Heb gaen verbinden.
Waerom nu porden alle mijne krachten
Hen tot uwen lof,
Daerom oock klimmen alle mijn ghedachten
Tot u hemelsch Hof,
Op dat sy my u mildtheydt helpen loven,
Tot dat ick met hen bly
Sal singhen los en vry
't Nieuw liedt daerboven.
|
|