Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 491]

Hoe goedt dat 'tis Godt aen te hanghen.

Siet de wijse fol. 61.

ACh hoe goedt is't Godt hier aen te hanghen,

Van sijn liefde nu gheheel bevanghen,

Menighvuldigh zijn hier sijn wellusten,

Die gheluckich 't hert in hem doen rusten.

Wegh bedrogh des wereldts, wegh ghemaeckten schijn van 't goedt,

Soeten Iesv, soeten Iesv, brant en blaeckt in mijn ghemoedt.

Wat verstandt sal al sijn troosten tellen?

Oft wat tongh is machtigh die te mellen?

Die den Heer, grootdadigh sonder palen,

Doet in 't hert soo overvloedich dalen.

Wegh bedrogh.

Met wat vreught comt Godt de zielen kussen,

Hun begheerten met sijn lippen blussen,

Die hy doet in sijnen arm slapen,

Alle soetheyt uyt sijn borsten rapen.

Wegh bedrogh.

Maer wie sal sijn aenspraeck ooc vermonden,

Daer hy't hert comt soetjens me doorwonden?

Comt vrindin, mijn Bruydt, mijn duyf, mijn schoone,

Seght hy die sit in den hoochsten troone.

Wegh bedrogh.

Siet heel schoon zijt ghy, mijn welbeminde,

Seght den Heer, en sy als een ghesinde

Antwoordt snel: Heel schoon zijdy Beminden,

Wat gheluck is't dit te ondervinden.

Wegh bedrogh.

Wat gheluck is't op den Heer te rusten,

Op te klimmen rijck soo van wellusten

[p. 492]

 

Hier uyt des' Woestijn vol van verdrieten,

 

In den opganck Godt hier te ghenieten.

 

Wegh bedrogh.

 

 

 

Maer wat sal de ziel dan zijn in't sterven,

 

Als sy Godt niet meer sal konnen derven,

 

Als hy haer sal uyt dit dal doen scheyen,

 

Tot de Beke der vvellusten leyen?

 

Wegh bedrogh.

 

 

 

Als hy haer met 't aenschijn vol ghenaden

 

't Allen eeuw te vollen sal versaden,

 

Van jolijt haer eeuwich op doen springhen,

 

Sijnen lof met d'edel gheesten singhen?

 

Wegh bedrogh.