Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de vvijse: In Godt te zijn vrindinn' versoncken. Mensch, Godt u 't wesen heeft ghegheven,
Op dat ghy wordt sijnen vrindt,
Soo hoogh van
| |
[pagina 453]
| |
hem verheven,
 Soudt minnen hem, van hem weer-mint,
Aen hem door liefd'u soo soudt binden,
Dat ghy daer boven hem moght vinden.
MEnsch, Godt u 't wesen heeft ghegheven,
Op dat ghy wordt sijnen vrindt,
Soo hoogh van hem verheven,
Soudt minnen hem, van hem weer-mint,
Aen hem door liefd'u soo soudt binden,
Dat ghy daer boven hem moght vinden.
Die vrindtschap met den Heer der heeren
Gaet boven alle goedt,
Die ons soo wilt vereeren,
Ghelijck met hem ons worden doet,
Door sijn ghenade, hooch ghepresen,
Deelachtich maeckt van sijn groot wesen.
Die soo ghemeyn hem ons gaet thoonen,
Dat hy, uyt wonder min,
Self in de ziel comt woonen,
Soo diep die staet in sijnen sin,
Daer innich wilt tot haer dan spreken,
Wanneer sy hem niet comt t' ontbreken.
Ja gaet hem tot de ziel soo draghen
Al oft gheen ander stondt
Soo diep in sijn behaghen,
| |
[pagina 454]
| |
Alleen sijn hert sy had ghewondt,
Gheluckich is sy boven maten,
Die om dees vrindtschap 't al gaet laten.
Die haer gheheel weet te verleghen
Tot haer Liefs soet gheniet,
En gaet sijn goedtheydt weghen,
Verbant uyt haer druck en verdriet,
Als sy nu siet, niet sonder schamen,
Den Al hem met den niet versamen.
Als sy sijn jonst, sijn bly ghelaten,
'Nen kus, soo oversoet,
Gheniet bly boven maten,
Versmolten in haer hoochste goedt.
Wie sal die jonsten al vermellen?
Wie sal die vreughden al vertellen?
Ghy die dit noot hebt ondervonden,
Vervremt van uwen Godt
Die, vuyl van alle sonden,
In dese vrindtschap hebt gheen lot,
Die ghy ondanckbaer hebt gaen scheuren,
Doen 't soet gheniet u moght ghebeuren.
Ghy dwase ziel, keert snellijck weder
Tot uwen eersten Vrindt,
Hoe worpt ghy u soo neder,
Dat ghy 't vleesch en de wereldt dient?
Siet, Godt verwacht met soeten sinne,
Ja roept u oock uyt grooter minne.
Gaet spoedich 't helsch verbondt dan breken
Door een ghemeurselt hert,
Tot hem met liefd' ontsteken,
Die u verlost heeft met sijn smert,
Die u soo vreuchdich sal ontfanghen,
Met d' eerste liefde weer omvanghen.
|
|