Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 448]
| |
Op de vvijse: Kan op der aerden een ziel vergheten? O liefde, wie sal u weerd' uytspreken?
Van alle deught die den oorspronck zijt,
Wat schat by u magh zijn vergheleken?
Wat goet, dat hier de wereldt verblijdt?
Die all' sijn hav' sal gheven,
En oock voor u sijn leven
En sal niet meer t' al achten als niet,
Als hy u grootheydt maer in en siet.
O Liefde, wie sal u weerd' uytspreken?
Van alle deught die den oorspronck zijt,
Wat schat by u magh zijn vergheleken?
Wat goedt, dat hier de wereldt verblijdt?
Die all' sijn hav' sal gheven,
En oock voor u sijn leven,
| |
[pagina 449]
| |
En sal niet meer t' al achten als niet,
Als hy u grootheydt maer in en siet.
Ghy baert van rouw die salighe tranen,
De ziel die reynen van alle smert,
Den wegh die tot het hemel-rijck banen,
Dat een doodt-sonde ons oock ontset.
O heylich vier der minnen!
Weert dat met alle sinnen
U alle man te recht leer' verstaen,
Met alle viericheydt u nem' aen.
Ghy hebt tot voor-worp 't Goddelijck wesen,
Daer alle schoonheydt in is vergaert,
De goedtheydt, daer wy door zijn ghenesen,
Die alle goeden ons heeft ghebaert,
Die Godt ons heeft ghegheven,
Hier, en in't eeuwich leven,
Maer gheeft hem ons hier menighe keer,
Die soeckt te gheven hem meer en meer.
Ghy doet ons Godt om sijn selven minnen,
Niet om den loon, oft om soeticheydt.
Die niet dan Godt laet de ziel besinnen,
Nochtans haer soetheydt en loon bereydt,
Soet die zijt boven maten,
Doet alle soetheydt laten,
Die hier de wereldt dwaselijck acht,
En met verlies oock van Godt betracht.
Wat vrijdom gheefdy aen die ghemoeden,
Van u die heel inghenomen zijn,
Die ghy van vrede doet overvloeden,
'Nen waren troost in verdriet en pijn.
Die Godts verborghentheden
Doet schouwen hier beneden,
Met Godt die maeckt soo wonder ghemeyn,
Jae een de zielen van smetten reyn.
Ghy nemt met liefde tot ons ghevanghen
Den Schepper, die u ons heeft ghejont.
Daer toe aen 't Cruys voor den mensch ghehanghen,
Doen hy in haet door de sonde stondt.
| |
[pagina 450]
| |
Die u niet en kost derven,
Om Godts gheniet te erven,
Dat hy aen niemandt anders en gheeft,
Dan die onsteken door u hier leeft.
Ah waerom zijdy dan ongheweten?
Soo ongheploghen van ons gheslacht?
U weerd' en vruchten zijn onghemeten,
Hoe wordt ghy dan soo weynich betracht?
Ghy zijt het zielen leven,
Door u Godt wordt ghedreven
Om sich in ons te stellen 'nen throon,
En daer te gheven sich ons tot loon.
O Heer, die u gheweerdicht te achten
Ons liefde, u niet, maer ons soo nut,
Doet ons u minnen met all' ons crachten,
Recht op ons hert, dat in d' aerde vrut,
U schoonheydt brenght in d' ooghen,
Om daer toe te verhooghen,
Met louter min, ons edel ghemoedt,
Die is ons eeuwich en 't hoochste goedt.
|
|