Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 385]
| |
Opde wijse: O Iesvs soet, o liefsten Heer, Gheluckigh is den mensch, die heeft
Een recht gheloof, dat altijdt leeft,
Dat Godt hem stelt al tijdt voor ooghen,
Op hem ghestadich achten doet,
Ons eeuwich, onghemeten goedt,
Het hert daer toe hem doet verhooghen.
| |
[pagina 386]
| |
GHeluckich is den mensch die heeft
Een recht gheloof dat altijdt leeft,
Dat Godt hem stelt altijdt voor ooghen,
Op hem ghestadich achten doet,
Ons eeuwich onghemeten goedt,
Het hert daer toe hem doet verhooghen.
Wat baet gheloof, dat slaept altijdt,
Niet meer doet in de ziel profijt,
Dan oft het noot en waer ghegheven:
Dat vallen laet in alle quaet,
En 't hoochste goedt vergheten laet,
Tot staet, tot goedt, tot 't vleesch ghedreven.
Uyt d' oogh dat is, is oock uyt 't hert,
Niet onbekents begheert oot werdt,
Wilt ghy wel minnen leert wel kennen
't Ghen' dat is weert te zijn besint,
En 't ghen' dat zijn moet onbemint,
En gaet die kennis u ghewennen.
Den wellust, gheldt en 's werelts eer
In d' ooghen zijn u altijdt seer,
Daer me verbeldt zijn all' u sinnen,
Die ghy daer om soo seer oock acht,
Nacht ende dagh soo seer betracht,
En blijft stantvastich die beminnen.
Als u 't waerachtich goedt soo zijn
In d' oogh sal, als is haren schijn,
Soo sult ghy desen haest verachten,
En sult alleen 't waerachtich goedt,
Met alle sin, met 't heel ghemoedt,
Nae sijnen heysch altijdt betrachten.
Siet dan hoe noodich dat u is
De kennis, hoe de duysternis
U schaeyt, die 't goedt laet ongheweten.
't Gheloof dan oeffent neerstelijck,
Dat maeckt van waere goeden rijck,
Als sy die doet zijn onvergheten.
Heer Iesv, die zijt 's werelts licht,
| |
[pagina 387]
| |
Houdt u altijdt ons in 't ghesicht,
't Gheloof in ons doet altijdt leven,
Op dat ghy ons daer door behoudt,
Ghestorven, om u claer aenschouwt
Aen ons daer boven eens te gheven.
|
|