Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Depuis deux iours ie scay que ma seruante.
E-li-za-beth, van Conincks stam gheboren,
Van Godt den Heer zydy wel uyt-vercoren,
Die oock van u vijf jaren ginght betrachten
Het eenich goedt, en haten s' wereldts prachten.
Elizabeth, van Conincks stam gheboren,
Van Godt den Heer zijdy wel uytvercoren,
Die oock van u vijf jaren ghinght betrachten
Het eenich goedt, en haten s' wereldts prachten.
| |
[pagina 374]
| |
Hoe heylichlijck sagh m'u hier oock beleven
Den Echten staet, en alle stichtingh gheven,
Milt tot den armen, nedrich in u kleeren,
Vroedt om u kinders alle deught te leeren.
Hoe wonder soet was 't u te sien ontfermen,
En dienen al te minnelijck den armen,
En soo ootmoedelijck te sien hun seeren
U kuyschen, van gheen rappen af u keeren.
Te sien oock u der siecken bedden maecken,
En meer en meer tot hen in liefde blaecken.
Iesvm, u Lief, saeght ghy in hen als leven,
Tot wiens dienst gh' u in hen ginght begheven.
Die wist in hen sijn voeten hier te kussen,
U min die ginght met Magdalena blussen,
Die kleyn hem wist met Symeon t' ontfanghen
In kinders, en met vreughden hem t' omvangen,
Die hem in hen ginght met Maria laven,
In dooden hem als doot wist te begraven.
Wie sal verhalen all' u minne-trecken,
Daer gh' u me tot u Lief wist te verstrecken?
Die oock niet min hier Magdalenam slachte,
Op 't noodich Een in hoogh beschouwen achte.
Waer gh' in den Bruygoms kus oock hebt ghenoten,
Van 's hemels vreughden dickwils overgoten.
Die eeuwich nu u boven maet vermaecken
't Gheluckich hert, dat hier die pleegh te smaecken.
Wilt daer op ons ghenadich oock nu letten,
Bidt dat wy 't hert op Godt hier altijdt setten.
|
|