Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 351]
| |
 Daer ghy me, daer ghy mee, daer ghy me den Heer seer hebt verheught.
O Clara seer van Godt bemindt,
Uwen naem hebt ghy verdient
Door u te seer volmaeckte deught,
Daer ghy me, daer ghy me, daer ghy me den Heer seer hebt verheught.
Voor 't Cruys u moeder is verclaert,
Worden dat van haer ghebaert
Een claerheydt sou, waer van den schijn
Wyt en breet, wyt en breet, wyt en breet verbreydt hier eens sou zijn.
Ghy zijt, o Clara, dit claer licht,
Die u Orden hebt ghesticht,
Waer van den glans nu overal
Onder u, onder u, onder u doorschijnt dit tranen dal.
Diep stont gheprint de bitter smert
Van den Bruygom in u hert,
Door mede-lijden al te seer
In de pijn, in de pijn, in de pijn gheraect van uwen Heer.
Hoe hoogh vlooght ghy in u ghebedt,
Van gheen schepsels ooc belet,
Met Godt ghemeyn en vry altijdt,
Die soo seer, die soo seer, die soo seer een reyn ghemoet verblijdt,
Hoe seer was all' u cracht ghewendt
| |
[pagina 352]
| |
Tot het heylich Sacrament,
Waer ghy oock door in uwen tijdt
Hebt u stadt, hebt u stadt, hebt u stadt van 'svyandts maght bevrijt.
't Lam Godts volght ghy nu achter naer
Met een groote Maeghde-schaer,
En singht te samen daer 't nieuw liet,
Looft den Heer, looft den Heer, looft den Heer, die ghy daer eeuwich siet.
Maer zijt daer ons ghedachtich nu,
Die de ooghen slaen op u,
Op dat ghy ons behulpich zijt
Dat wy eens, dat wy eens, dat wy eens met u oock zijn verblijt.
|
|
