Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 315]
| |
in deughden,
 Wit en suyver boven maet,
Looft dat met een hert vol vreughden,
Looft d' een voor en d' ander naer,
Maeckt hun weerde openbaer.
LOoft Norberti heylich saedt,
Uytghemunt dat heeft in deughden,
Wit en suyver boven maet,
Looft dat met een hert vol vreughden,
Looft t' een voor en d' ander naer,
Maeckt hun weerde openbaer.
Aen Norbertus self den Heer
Heeft tot Generael verkoren
Hugo, die in alles seer
Ingongh oock Norbertus sporen,
d'Orden die van Premonstreyt
Heylichlijck oock heeft beleyt.
Tanchelinus Kettery
Heeft Waltmannus me verdreven,
Tot den Staf oock van d' Abdy
Door Norbertus d' eerst verheven
Tot Antwerpen, dat verlicht
Is van hem en seer ghesticht.
Gerlacus in heylicheydt
Wonder seer heeft uytghesteken
In 't wit kleet van Premonstreyt,
Wel sijn heylicheydt ghebleken.
| |
[pagina 316]
| |
Heeft aen wonder teeckenen,
Der dooden verweckinghen.
Fredericus heeft een kindt,
Doodt, maer onghedoopt ghebleven,
Door de Maeght, van hem ghedient
Door 't ghebedt, herstelt in 't leven.
Heeft op 't water oock ghegaen,
Veel mirakelen ghedaen.
Godt Siardum heeft vereert
Met teeckenen in sijn leven,
Blindtheydt in ghesicht verkeert
Door sijn bed', heeft hem verheven
Door mirak'len naer sijn doodt
Want sijn heylicheydt is groot.
Die oock heeft de sijn ghemaeckt
Heylich met sijn woordt en leven.
Want aen Dodo, seer gheraeckt
Van Godts lijden, sijn ghegheven
Sijn vijf wonden tot een eer,
Die seer selsaem jont den Heer.
Eelcko, edel van stam,
Vermoort hebben ondersaten,
(Van hem berispt) als een lam,
Maer hy van Godt is boven maten
Met mirakelen vereert,
Sijnen lof aldus vermeert.
't Purper van Armenien
Heeft Macarius verlaten
Om de witte kleederen
Van Norbertus: 't aerts Rijck haten
De de liefde tot den Heer,
Achten d' armoey meeste eer.
Aen Hermannus is de Maeght
Tot een Bruydt op d' aerd' ghegheven,
Godt en haer die soo behaeght
Had door 't reyn onnoosel leven.
Iosephs naem hem is ghejont,
Daermen Iosephs deught in vondt.
| |
[pagina 317]
| |
Godefridus, edel graef,
Meerder eeldom heeft becomen
In 't wit kleet, door 's Heeren gaef
Tot volmaecktheydt opghenomen,
Naer sijn doodt die sich ghecroont
Heeft aen een Abdis verthoont.
By den Briel ghehanghen is
Iacobus, 't gheloof, verlaten
Eerst van hem, ghetuyghenis
Dus hy, gaf kloeck boven maten.
Voor hem de doodt onberuert
Adrianus had besuert.
In Viconie, maer ghekleet,
Iacubus onder de maeghden
Sijn plaets sagh boven ghereet,
Sijn deughden Godt soo behaeghden,
Singhende Godts Moeders lof
Is ghereyst nae 't eeuwich hof.
Wilhelmus door heylicheydt
Seer in Swaven is verheven.
Hem Godts gheest sijn doodt voorseyt,
Hem Maria in dit leven
Heeft met haer besoeck vermaeckt,
Met nieuw liefd' in 't hert gheraeckt.
O Norberte, die nu siet
U gheluckich saet daer boven,
Dat, by u in Godts gheniet,
Hem en u sal eeuwich loven.
Staet daer ons te gaeder by,
Maeckt ons eeuwich met u bly.
|
|
