Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 310]

Van den Salighen Thomas de Villanova van d'Orden van Sint Augustinus
Artsbischop van Valentien.

Op de wijse: Margot fut bien effrontee.

Van wie, Thoma, sal u leven,
In dit dal van u gheleydt,
Nae verdienste zijn verheven,
All' u groote heylicheydt?
Die me in Godts liefde blaecken
Sagh soo boven maten seer,
Soo vervremt van aertsche saecken,
Soo verheven tot den Heer.

VAn wie, Thoma, sal u leven,

In dit dal van u gheleydt,

Nae verdienste zijn verheven,

All' u groote heylicheydt?

[p. 311]

 

Die men in Godts liefde blaecken

 

Sagh soo boven maten seer,

 

Soo vervremt van aertsche saecken,

 

Soo verheven tot den Heer.

 

 

 

Tot 't Artsbisdom ghy verheven

 

Zijt wel teghen u ghemoedt,

 

Door ghehoorsaemheydt ghedreven,

 

Die 't al doen goei zielen doet.

 

d' Armoei ghy te seer besinde,

 

En den minsten socht te zijn,

 

Die versmaetheydt seer beminde,

 

Wien eer en pracht de pijn.

 

 

 

Daerom droef altijdt ghebleven

 

Zijdy in den hooghen staet,

 

Seer verlanght hebt weer te leven

 

In den eersten leeghen graet.

 

Dus gh' op Licht-mis uytter maten

 

Droef den Heer voor 't Cruys riept aen,

 

Badt dat hy u weer sou laten

 

Na u cell' in 't clooster gaen.

 

 

 

Doen is dese stem ghecomen

 

Uyt den mondt van 't houten beldt:

 

Ghy sult worden opghenomen,

 

In mijn rijck met my ghestelt

 

Op den dach, dat is gheboren

 

Mijn reyn Moeder. Dus ghy bly

 

Neerstelijck daer toe te voren

 

U bereyde t' alle ty.

 

 

 

All' u goedt hebdy ghegheven

 

Aen den armen voor u doodt,

 

Oock u bedd' (alleen ghebleven)

 

Dat gh' ontleent hebt voor den noodt.

 

Die in armoei wilde sterven,

 

Als 'nen goeden Augustijn,

 

Om Godt eeuwelijck te erven,

 

Eeuwich in hem rijck te zijn.

 

 

 

Tot den armen boven maten

 

Uytghestort die waert altijdt,

[p. 312]

 

Die ghy noyt en hebt verlaten,

 

Door mirakel oock verblijdt.

 

Nu u gheldt, nu zijn u granen

 

Seer vermeerdert van den Heer,

 

Om daer me u onderdanen

 

In den noodt te helpen meer.

 

 

 

Naer u doodt heeft u verheven

 

Door veel teeckenen den Heer,

 

Heeft aen dooden weer ghegheven

 

't Leven, tot u groote eer.

 

Helpt doch ons door u ghebeden,

 

Staet in zielen noodt ons by

 

Op dat wy, hier soo bestreden,

 

Leven van doodt sonden vry.