Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Margot contoit aupres de nous assisse. Seer heeft Francisces Borgia ghebloncken
In vol-comen heylicheydt,
In een soo diepe nedricheydt ghesoncken,
Die Godts gratie ons bereydt.
Eer zy en lof
| |
[pagina 295]
| |
den Heer der Heeren,
Borgiam die seer heeft verciert met alle deught,
Dus wy hem oock eeren,
Sijnen lof te gaer vermeeren,
En met helle stemme singhen, met ghemeyne vreught.
SEer heeft Franciscus Borgia ghebloncken
In volcomen heylicheydt,
In een soo diepe nedricheydt ghesoncken,
Die Godts gratie ons bereyt.
Eer zy en lof den Heer der Heeren,
Borgiam die seer heeft verciert met alle deught,
Dus wy hem oock eeren // sijnen lof te gaer vermeeren,
En met helle stemme singen, met ghemeyne vreught.
Hem heeft de Croon van Gandien doen laten
't Lichaem van de Keyserin,
Rot en mismaect dat hy sagh boven maten,
Hem de Iesvs huys gaen in.
Eer zy en lof.
In de Religie heeft hy als den minsten
Sich ghedraghen t' allertijdt,
En daer betracht de alderslechste diensten,
Daer me al te seer verblijt.
Eer zy en lof.
| |
[pagina 296]
| |
Tweemaels ghebicht heeft hy sich alle daghen,
Sijn conscientie ondersocht
Oock allen uer, op dat hy sou behaghen
Godt soo seer als hy vermoght.
Eer zy en lof.
Seer stack hy uyt in alderhande deughden,
Op ghetoghen in 't ghebedt,
Stadich vervult met Goddelijcke vreughden,
Vast in Godt altijdt gheset.
Eer zy en lof.
Groot is gheweest den iever tot de zielen,
In sijn hert die heeft ghebrant,
't Leven die door sijn neersticheydt behielen,
Oft bequamen t' alle kant.
Eer zy en lof.
Tot 't Generaelschap eyndelijck verheven,
Heeft hy weerdich dat bedient,
Om sijn ootmoedich stichtelijckste leven,
Om sijn wijsheydt seer bemint.
Eer zy en lof.
Rijck van verdiensten sit hy nu daer boven
In een al te groot jolijt,
Daer Godt met hem de Seraphinen loven,
In sijn glorie seer verblijt.
Eer zy en lof.
Doet ons, Francisce, doet door u ghebeden,
Nae het eeuwich leven staen,
En met den voedt de aertsche goeden treden,
Die soo licht en snel vergaen.
Eer zy en lof.
|
|