Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

Van den Heilighen Bischop Amandus Apostel van ons Nederlandt.

Op de wijse: I'ay promis à ma Maistresse.

Jonckheyt, comt aendachtich letten
Op Amandum noch een kindt,
Die u tot 'nen spieghel dient:
Hem den Vader wou beletten
't Clooster leven,

[p. 256]

 

maer om niet,

 

 

Want hy oock sijn' erfdeel liedt.

 

 

 

JOnckheyt, comt aendachtich letten

 

Op Amandum, noch een kindt,

 

Die u tot 'nen spieghel dient:

 

Hem den Vader wou beletten

 

't Clooster-leven, maer om niet,

 

Want hy oock sijn' erf-deel liet.

 

 

 

Hy is te Roomen gaen eeren

 

Petrum, die verthoont hem sey,

 

Dat hy sou sonder ghebey

 

Nae Vranckrijck wederom keeren,

 

Daer hy vierich heeft ghepreeckt,

 

Ieder tot de deught verweckt.

 

 

 

Doen hy den Conincks soon waste

 

In den Doop', heeft het kleyn kindt

 

In 't antwoorden hem ghedient,

 

Doen m' op den Amen niet paste,

 

Godt de open 't kindtjens mont,

 

Die daer naer toe werom stont.

 

 

 

Van Dagebertus ghesonden

 

Heeft hy uyt het Nederlandt

 

D' eerst d' afgodery verbant.

 

Waerom wy oock zijn verbonden

 

Hem te dancken, naest den Heer,

 

Aen te doen hem alle eer.

 

 

 

Tot den Bischops stoel verheven

 

In Maestricht, hiel hy seer aen

 

Om een van de coord' tonslaen,

 

Maer om niet, doch hem Godt 'tleven

 

Weergaf om Amants ghebedt,

 

Dat ghenomen had den wet.

 

 

 

Doen hy quam van hier te scheyden

 

Quamen hem al te ghemoet,

 

Die hy had ghestiert tot 't goedt,

[p. 257]

 

Om nae 't rijck hem te gheleyden:

 

Met die zielen die ghecroont

 

Is aen Aldegund' verthoont.

 

 

 

O Amande, wilt behouwen

 

't Recht gheloof in 't Nederlandt,

 

Daer 't van u eerst is gheplant,

 

U ghebedt wy 't toebetrouwen,

 

Weert van ons de kettery,

 

Maect van alle boosheydt vry.