Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 167]

Van het kinneken Iesvs.

Op de wijse: Puer natus in Bethleem.

ONs is gheboren 't hemelsch kindt,

Dat ons gheslacht soo seer bemint,

Een kindt, den Schepper van den al,

Ghebaert voor ons in eenen stal.

Godts schoonheydt self in hem 't besluyt,

Soo seer de Godtheydt haer gaet uyt;

't Verworpste wesen dan 'nen knecht

Aen 't Woordt des Vaders is ghehecht.

'Nen knecht dus worden is den Heer,

De Majesteyt verslecht soo seer,

De hoocheydt in een kribbe leyt,

Kleyn is de onghemetentheyt.

Het Woordt is een onmondich kindt,

In banden light die 't al onbint,

De cracht met cranckheyt is ghepaert,

De wijsheydt met den kindtsen aert.

Van kouw beeft all' ons vasticheydt,

De vreught van hemel, aerde schreyt,

Den troost in alle droefvicheyt

Troost van een teere Maeght verbeyt.

Het broodt nu honghert, nae een borst

De beke van vvellusten dorst.

Met maeghde-melcksken wort ghevoet,

Die alle dieren spijsen moet.

Wat heeft dit kindt hier toe ghebrocht?

De liefde is 't die 't heeft ghevrocht,

Wat vier dan in 't kleyn hertjen brant,

Daer 't me aen ons soo is verpant.

Een vier, dat 't Lam doen sterven sal,

Om ons soo te verlossen al,

[p. 168]

 

Mint dat dan soo gheminde mensch,

 

Dit is sijn eyndt, 't is sijnen wensch.

 

 

 

Om dat de liefde gheeft 't gheniet,

 

Waer hy om komt in groot verdriet,

 

't Gheniet van ons oneyndich goedt,

 

Tot volle rust dat brenght 't ghemoedt.

 

 

 

Lof zy u, kindt, en alle eer,

 

Die in ons liefde brant soo seer,

 

Doet ons dit kennen door u licht,

 

U liefdes vier in ons oock sticht.