Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de vvijse: Courante nouvelle. O wat een vreught! wat een wellust!
Te sien
| |
[pagina 163]
| |
't kleyn kindtjen in sijn rust,
 Dat coopen sal
De hooghste rust ons inden Al.
Singht al te gaer met groot jolijt,
In onsen kleynen Godt verblijt,
Na na, kleyn kindt,
Van ons besint,
Na, na, soet Lammeken, dat ons soo mint.
O Wat jolijt! wat een wellust!
Te sien 't kleyn kindtjen in sijn rust,
Dat coopen sal
De hoochste rust ons in den Al.
Singht al te gaer met groot jolijt,
In onsen kleynen Godt verblijt,
Na na, kleyn kindt,
Van ons besint,
Na, na, soet Lammeken, dat ons soo mint.
Sijn ooghskens men ghesloten siet,
Maer sijn wijs hertjen en slaept niet,
Dat op ons acht,
Ons salicheydt altijt betracht:
Singht al te gaer.
| |
[pagina 164]
| |
De Moeder maeght aenschout haer vrucht,
En siet die slapen met ghenucht,
Terwijl dat hy
Met sijn schoon wesen haer maeckt bly,
Singht al te gaer.
De Godtheydt sy in 't kindt beschouwt,
De Godtheydt, met haer ziel ghetrouwt,
Op d' aerd' in 't kindt
Sy haren hemel soo begint,
Singht al te gaer.
In Godt verslonden hier gheheel
Behoeffent by het beste deel
In 't noodich goedt,
Met een te seer ghesaeit ghemoedt.
Singht al te gaer.
Oock Joesph is in soet gheniet,
Dat hy sijn soontjen rusten siet,
Sijn Bruyt dat maeght
Aen haer abaste borstiens draeght.
Singht al te gaer.
Godts gheesten rusten sien met vreught
Hem, die hen eewelijck verheught,
En glorie hem
Daer singhen met hun soete stem.
Singht al te gaer.
Ghemeyn aen ons zy die ghenucht
In 't kindtjen, waer den druck door vlucht,
Dat met wellust,
Den dorst des herten eewich blust.
Singht al te gaer.
|
|