Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Ieune beauté qui m'avez mis en cendre Mijn ziel, ghedenckt Heer Iesvs bitter lijden,
Sijn diepe wonden druckt diep in 't ghemoet:
In u ghedachten hebt die t' alle tijden,
Waer uyt ons is ghecomen al-le goedt.
| |
[pagina 122]
| |
MYn ziel, ghedenckt Heer Iesvs, bitter lijden,
Sijn diepe wonden druckt diep in 't ghemoedt,
In u ghedachten hebt die t' alle tijden,
Waer uyt ons is ghecomen alle goedt.
Siet in den hof hem soo verdrietich schroomen
Van 't bitter Cruys, bedroeft tot in de doodt,
En schaemd' u dat gh' u sinnen blijft ontoomen,
Die uwen Godt siet in soo grooten noodt.
Siet hem daer sweeten, maer soo overvloedich,
Sijn hertsen bloedt, voor u soo seer benaut,
Om uwe sonden wil soo seer mismoedich,
Die in sijn liefde noch soo seer verflaut.
Aen een colom siet hem soo strengh ghebonden,
Met wreede roeden hem doorslaghen siet,
Die hy soo gherne lede voor u sonden,
Om u te trecken uyt het helsch verdriet.
Aensiet sijn hooft met dornen soo doorsteken,
Van krijschslie hem besproghen en bespot,
Siet gheenen smaet om uwent wil ontbreken
Aen uwen Heer, aen uwen grooten Godt.
Siet van het hooft ghewont hem tot de voeten,
Soo overgoten van sijn dierbaer bloedt,
Met 't Cruys belast, dat hy voor u heeft moeten
Soo schandich draghen met de grootste moet.
Siet aen dat Cruys met naghels hem gheslaghen,
In handen en in voeten soo doorwont,
Waer met seer wreede ooghen hem aensaghen
De Joden, en beschimpten t' allestont.
Met eeck en gal siet hem de Joden laven
In sijnen dorst, daer hy van had gheclaeght,
Siet in vermoetheydt sijn teer armen slaven,
Waer op ghenadich hy ons sonden draeght.
Siet nu het hooft hem booghen heel besweken,
Hem d' alderhertste doodt daer sterven siet,
Siet met een sperr' sijn zijde daer doorsteken,
Siet haren vremden bloedt en water-vliedt.
Hier gaet uyt gissen 't groot vier sijnder minnen;
| |
[pagina 123]
| |
In een soo sware doodt soo seer bethoont,
En hem dan weder-mint met all' u sinnen,
Sijn wonder liefde met u liefde loont.
Uyt liefde treckt tot in het mergh des herten
Sijn droefheydt, sijn gheschroom, en swaer verdriet,
Ghevoelt door mede-lijden all' sijn smerten,
Daer voor een danckbaer hert ghestadich biet.
|
|