Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Qu'vn baiser me semble doux. Minnaers van d' onnnooselheydt,
Comt, met t'hert in Godt verbreyt,
Met mijn kindtjen u vermaecken
In een wijse simpelheydt,
Die om vry hem te ghenaecken,
Hem een nedrich hert bereyt.
MInnaers van d' onnnooselheydt,
Comt, met t'hert in Godt verbreydt,
Met mijn kindtjen u vermaecken,
In een wijse simpelheydt,
Die om vry hem te ghenaecken,
Hem een nedrich hert bereyt.
| |
[pagina 100]
| |
Sulcken kinders 'tkindt bemint,
Slecht' en rechte hy besint,
Daer sal hy seer vry me spelen,
Die hy daer toe hier verbeyt,
Laet u dan gheensins vervelen
Dese simpel nedricheydt.
Siet hoe soetjens dat hy lacht,
In sijn armkens u verwacht,
Siet sijn handtjens uyt hem steken,
Die u locken al te seer,
Daer en sal gheen vreught ontbreken
Met den kleynen soeten Heer.
Doch hoe dat ghy kleynder zijt,
Hoe hy meer sal zijn verblijt,
Tot u d'ooghskens soeter keeren,
Soeter toe u lacchen sal,
Om d' onnooselheydt te leeren
Die is comen in den stal.
Kleynt u dan in u ghemoedt,
Om die deught ghewelt u doet,
Soo verborghen, ongheploghen,
Die de werelt niet en kent,
Vol bedrogh, vol van de loghen,
Alle dobbelheyt ghewent.
Hoe met kinders speelt mijn kindt
Weet alleen die 't onder vindt:
Die gheniet sijn minne-trecken,
Met een suyver kleyn ghemoet,
Die tot kindtsheyt meer verwecken
Hem die 't kindtjen is soo soet.
Sijn corale lipkens hy
Dickwils kust met 't kindt soo vry,
Dat hy aen sijn hert gaet douwen,
Daer den Heer me is ghedient,
En gaet dat soo vast oock houwen,
Al te seer van hem bemint.
Gheeft ons, liefste kindt, die deucht,
Die u hertjen soo verheught,
| |
[pagina 101]
| |
Tot die vrijheyt die gheraecken
Doet de ziele rijck van haer,
Wilt ons daer meer in volmaecken,
Op dat sy ons met u paer.
|
|