Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 96]
| |
zijt allen haer jolijt,
 Die alleen haer hert verblijt,
Want ghy zijt allen haer jolijt,
Die al-leen haer hert verblijt.
VErheught u Moeder, Heer der heeren,
Met soete lachskens haer vermaeckt,
Alle druck die van haer keeren,
Daer sy door meer in liefde blaeckt.
Want ghy zijt allen haer jolijt,
Die alleen haer hert verblijt,
U ooghskens vol minne-trecken
Ontfuncken doen haer reyn ghemoedt,
Die haer vreughden meer verwecken,
Als ghy op haer die stralen doet.
Want ghy zijt.
U handekens op haer wanghen,
Op haren boesem soetjens strijckt,
Springht op, huppelt op haer sanghen,
In als een kleyn jonck kindt ghelijckt,
Want ghy zijt.
Gaet uyt liefde haer dan kussen
Met lipkens, root als schoon corael,
Om haer liefde soo te blussen,
Jont haer die vreught doch menich mael.
Want ghy zijt.
Comt haer minnelijck omvanghen
Met armkens, witter als albast,
| |
[pagina 97]
| |
En u kaeckskens op haer wanghen
Tot haren wellust soetjens past.
Want ghy zijt.
Als ghy sult haer borstjens trecken
Met u uwen alderliefsten mondt,
Wilt u soetheydt dan verstrecken
Tot in haer zieltjens reynen grondt.
Want ghy zijt.
Op den schoot aen 't vier gheseten
Speelt, cariet, lacht, ghenuchten maeckt,
Als ghy hebt u papken gheten,
Speelt tot dat ghy in slaep gheraeckt.
Want ghy zijt.
Dan sal sy u daer aenschouwen,
Door sien met meerder vryicheydt,
Haer wanghen aen d' uwe houwen,
Met 'thert van u in vreught verbreyt.
Want ghy zijt.
|
|
