Dinsdag 12 mei
Femke en ik naar Naarden, op zoek naar mensen die meubelstukken maken. We hebben namelijk deuren voor een archiefkast nodig. Die mensen zitten achter in Naarden-Vesting, in het Arsenaal. Om er te komen, moet je eerst door de winkel van Jan des Bouvrie heen. Die heeft een nieuw concept ontwikkeld: de leeftafel. Eerst hadden we de woonkuil. Die was gevuld met zitzakken. Nu dit. De leeftafel is gewoon een lange tafel, waaraan alles gebeurt. Dus eten aan het ene eind, kranten lezen aan het andere. Die Des Bouvrie hoef je over marketing niets te vertellen. Rijke mensen zonder smaak laten zich door hem geld uit de zak kloppen. Mundus vult decipi, decipiatur ergo (De wereld wil bedrogen worden, laat zij dan ook bedrogen worden). Ik houd niet van zijn stijl: te glad.
's Middags tennissen met Laila in haar club De Leidse Hout. We waren alleen op de baan. Het was zeer warm, wat mijn service geen goed deed.
Om vier uur weer bij Klaas. Herhaling van zetten. Om halfvijf kwamen Wim en Els erbij. Enige geruststellende woorden waren nodig om D66 door de bocht te krijgen. Daar ging een vol uur mee heen. We zijn een omslachtig volkje.
's Avonds een diner in het Amstelhotel, georganiseerd door Cap Gemini. Ik heb daar gesproken à raison van tien mille voor de Amsterdamse Bach Solisten.
Auteursrechtelijk beschermd