Haags duet

Zaterdag 14 maart

Twee recensies gelezen (in NRC Handelsblad en de Volkskrant) van Hans Crombags boek De utopische verleiding. Hij zegt: ‘Dat is het meest kenmerkende van utopistisch denken: de hang naar het volmaakte, die het vernietigen van het bestaande impliceert.’ Wat de Fransen le grand soir noemen, waarna les lendemains qui chantent. Regeringen moeten niet zozeer naar het goede streven als wel het kwaad tegengaan. Dat is al heel wat.

[p. 27]

's Ochtends het Liberaal Genootschap, dat in het Vakbondsmuseum een paar keer per jaar een bijeenkomst organiseert. Anne Lize van der Stoel zorgt daarvoor. Deze keer hield de nieuwe Amsterdamse hoofdcommissaris Kuiper een praatje. Het was een aardig verhaal, veel minder nadrukkelijk gebracht dan zijn voorganger Nordholt placht te doen. Tot mijn verbazing zei hij dat hij niet in eerste instantie meer geld wilde - want dat was de makkelijkste uitweg -, maar zou proberen meer en beter werk te krijgen uit de mensen die hij had. Een verademing! Later hierover een artikel in de Volkskrant dat zijn visie ondersteunt.

's Avonds met Femke naar het Appel Theater in Den Haag, waar Thomas Bernhards Ritter Dene Voss werd opgevoerd. Twee zusters en een broer - drie huisgenoten -, gespeeld door Çansi Geraedts, Sacha Bulthuis en Hubert Fermin. Viel hard tegen, vooral door stuntelig spel van de laatste. Gelukkig was het eten in De Appel aardig, samen met een zestal vrienden. Om halfeen waren we thuis. Femke reed, zoals meestal, in onze Peugeot 306.