Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Vrijdag 14 mei

Bratislava. Kort bezoek aan de president in zijn mooie paleis. Aardig gesprek waarin de president hamerde op de hoge werkloosheid, vooral in het Oosten van het land. Hij is zelf burgemeester van Kosiče geweest, dus dit probleem zit hem hoog. Verder de toekomstige toetreding van de Oekraïne. Er woont daar een Slowaakse minderheid. De toestand is te vergelijken met Polen en Lviv. We zullen zien dat na de toetreding van Turkije het hek van de dam is. Vandaar de Franse aarzeling en het Britse enthousiasme. Van het presidentieel paleis naar het parlement, alwaar een gesprek met enige leden

[p. 277]

van de Parlementaire Commissie voor Buitenlandse Zaken. Ik heb verteld dat het een illusie is Slowaakse ministers een mandaat mee te geven als zij naar Brussel gaan. Dan zou Slowakije nooit met een compromis kunnen instemmen. Dat werd goed begrepen. Men had al voorgesteld het woord ‘mandaat’ te vervangen door het woord ‘aanbeveling’. Onder de (weinige) leden van deze Commissie bevonden zich overigens twee elegante en zeer aantrekkelijke dames, tussen 30 en 40 jaar oud. Na afloop hoorde ik dat zij beiden puissant rijk waren. De echtgenoot van de ene zat in de bak vanwege allerlei slechts. Toen is zij maar van hem gescheiden. Vervolgens naar de staatssecretaris van Financiën. Ook hier weinig te melden. Lunch en daarna een korte wandeling door het aardige centrum van Bratislava, vroeger Pressburg geheten en 300 jaar hoofdstad van Hongarije vanwege de Turkse overheersing van Boedapest. Omstreeks 1830 of zo leek de Slowaakse taal te verdwijnen want de adel sprak Hongaars en de burgerij Duits. Maar toen heeft een schrijver het Slowaaks gepopulariseerd. Lijkt een beetje op de geschiedenis van Kalevala en het Fins. In het kielzog van Herder en de gebroeders Grimm. Ik hoop hier zeker terug te komen met Femke als ik volgend jaar twee maanden in Wenen studeer. Met de auto naar Wenen en vandaar naar Amsterdam.