Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Maandag 26 januari

Om 13.00 uur een afspraak met Prodi om de verhouding met de brd te bespreken. Er is te veel spanning, te veel punten staan op de agenda. Het Pakt, het vw-Gesetz, de Sparkassen, de Dosenpfand - zo gaat het niet. Er moet een gesprek tussen Prodi en Schröder plaatshebben, zodat we weer tot klare Verhältnisse komen. Pas daarna kan ik het voorstel de Duitsers een avis motivé te sturen in het College met succes verdedigen. Voorts lunch met Rob Riemen en Luuk van Middelaar over de intellectuele top vlak voor de Europese Raad van december. Ik twijfel sterk. Aan de ene kant vind ik het een leuk idee. Aan de andere kant heb ik mijn buik vol van vaag geklets over Europa. In ieder geval heeft Rob afgezien van het heilloze plan, te komen met een manifest ter afsluiting van de bijeenkomsten in Warschau, Washington, Berlijn en Rotterdam. 's Middags komen twee ac-

[p. 265]

countants laten zien hoe ls erin slagen de effectieve druk van de vennootschapsbelasting te verlagen. Ik geloof hen direct maar waar niemand klaagt, kan ik niets en money is a coward. Donaldson van de sec kwam daarna langs. Hij is prettig en constructief, eerder model-McDonough dan model-Campos, die ons vorig jaar danig teleurstelde. Na Donaldson kwam de Banca Intesa, tweede bank van Italië. Ook hen heeft Parmalat een lief bedrag gekost. Ten slotte diner met Christopher Tugendhat die in de jaren tachtig acht jaar commissaris is geweest. Hij is nu onder andere adviseur van Lehman Brothers. Verhalen uit de oude doos over Thorn, Davignon en Soames. Toch interessant.